Ο αρχαίος φαῦλος δεν ήταν πάντα κακός. Ήταν μια μέση λέξη, όπως λέμε, που πότε είχε αρνητική, πότε θετική σημασία. Άλλοτε ήταν ο απλός, άλλοτε ο αχρείος, ο ποταπός ο αισχρός, ο μοχθηρός, αυτός που δεν έχει αξιοπρέπεια. Αντιθέτως, φαύλος για τους συνομιλητές μας νεοέλληνες είναι αυτός που δεν υπακούει σε έναν κώδικα ηθικών αξιών. Τον φαύλο μπορεί κάποιος να τον δωροδοκήσει, αλλά και από μόνος του είναι ικανός να κάνει πολλές φαύλες πράξεις: συκοφαντεί, είναι επιρρεπής στην διαφθορά, προβαίνει σε συμπεράσματα χωρίς να αξιολογήσει τις καταστάσεις και γενικά συμπεριφέρεται με επιπολαιότητα.
Ο φαύλος υπάρχει και στην έκφραση φαύλος κύκλος.
Eίναι μια μεταφορική έκφραση που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μια κατάσταση κατά την οποία το άτομο επιχειρώντας να επιλύσει κάποιο πρόβλημα έρχεται αντιμέτωπο με ένα νέο πρόβλημα με αποτέλεσμα να οδηγείται σε αδιέξοδο.
Οι αρχαίοι μας, αλλά και κάποιοι πιο απαιτητικοί σημερινοί σχολιαστές, χρησιμοποιούν την φράση αυτή, για να δηλώσουν έναν συλλογισμό, στον οποίο αυτό που ζητάμε να ορίσουμε το αποδεικνύουμε με το ίδιο το ζητούμενο.
