Οι άνθρωποι που είναι παντρεμένοι ή συμβιώνουν με σύντροφο έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα το επίπεδο σακχάρου στο αίμα τους να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα και μάλιστα άσχετα με το πόσο αρμονική είναι η συνύπαρξη του ζευγαριού, σύμφωνα με μια νέα διεθνή έρευνα.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι ο γάμος και η συμβίωση έχουν διάφορα οφέλη για την υγεία, ιδίως για τους ηλικιωμένους. Επίσης ότι η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση και γενικότερα η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές από τον Καναδά και το Λουξεμβούργο, με επικεφαλής τη δρ Κάθριν Φορντ των πανεπιστημίων Λουξεμβούργου και Carleton στην Οτάβα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για διαβητικές έρευνες «BMJ Open Diabetes Research & Care», ανέλυσαν σε βάθος δεκαετίας στοιχεία για 3.335 άτομα 50-89 ετών χωρίς διάγνωση διαβήτη στην αρχή της μελέτης. Τα επίπεδα σακχάρου των συμμετεχόντων μετριούνταν κατά περιόδους, ενώ παράλληλα αξιολογούνταν η οικογενειακή κατάστασή τους, καθώς και άλλοι παράγοντες (εισόδημα, εργασία, κάπνισμα, σωματική άσκηση, κατάθλιψη, βάρος, κοινωνικό δίκτυο κ.α.).
Διαπιστώθηκε ότι ο γάμος/συμβίωση μείωνε την πιθανότητα αύξησης του σακχάρου, ενώ ένας χωρισμός/διαζύγιο ή η απώλεια του συντρόφου εξαιτίας θανάτου αύξανε την πιθανότητα για προδιαβήτη ή διαβήτη. Η ποιότητα της σχέσης δεν φάνηκε να παίζει τόσο ρόλο, όσο το να υπάρχει μια μόνιμη έγγαμη/συντροφική σχέση.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
