Ο Λυκούργος Καλλέργης γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1914 στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Ρεθύμνου.
Καταγόταν από την μεγάλη ιστορική οικογένεια των οπλαρχηγών Καλλέργηδων του Μυλοποτάμου. Πατέρας του ήταν ο Σταύρος Καλλέργης (1865-1926) πρωτοπόρος σοσιαλιστής, μαχητής της αριστεράς οργανωτής της εργατικής πρωτομαγιάς στην χώρα μας.
Ο Λυκούργος μετοίκισε στην Αθήνα σε ηλικία 10 ετών και μετέπειτα, τελειώνοντας τη μέση εκπαίδευση και τη στρατιωτική του θητεία, ξεκίνησε σπουδές στη δραματική σχολή της Λαϊκής Σκηνής του Καρόλου Κουν. Στη σκηνή ανεβαίνει για πρώτη φορά το 1934 με τον ίδιο θίασο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Πανάρετου» στην περίφημη παράσταση του θιάσου στην «Ερωφίλη» του Γεώργιου Χορτάτση.
Στην ηλικία των 28 ετών κατά την Γερμανική κατοχή συνδέεται με την ηθοποιό Μαρία Φωκά (1916- 2001) αγωνίστρια της αριστεράς παντρεύονται το 1944 και αποκτούν μια κόρη την Ισμήνη.
Δείτε Επίσης
Η Μαρία Φωκά σε μια αποστολή χρημάτων από την οργάνωση του ΚΚ της Γαλλίας στον εδώ σύνδεσμο συλλαμβάνεται, καταδικάζεται και φυλακίζεται με την κατηγορία της αντεθνικής δράσης και κατασκοπείας ως συγκατηγορούμενη των Νίκου Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Μπάτση, Καλούμενου, Έλλης Παππά-Ιωαννίδου και πολλών άλλων, στην περίφημη δίκη, που κατέληξε σε εκτελέσεις. Τελικά η ποινή της μετατρέπεται σε ισόβια αλλά αργότερα μειώθηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη και επιβλήθηκε «αποστέρησις των πολιτικών δικαιωμάτων επί 10ετίαν». Την εποχή εκείνη για 8 και πλέον χρόνια απέχει από το σανίδι.
Έζησαν μια δεκαετία περίπου μαζί και στα μέσα του 1950 οι δρόμοι τους χωρίζουν.
Άντρας με σοβαρότητα και κύρος, πνευματικός άνθρωπος του θεάτρου, ένας πάντα ωραίος, κομψός, αρχοντικός Κύριος, έπαιξε γύρω στους πεντακόσιους ρόλους στο θέατρο, αφήνοντας το στίγμα του, έκανε πολύ ραδιόφωνο, έκανε κινηματογράφο, έκανε τηλεόραση, πέρασε στη σκηνοθεσία, δίδαξε νέους ηθοποιούς σε δραματικές σχολές και μετέφρασε αρκετά θεατρικά έργα ανάμεσά τους το κύριο σώμα των θεατρικών του Τσέχωφ.
Μετά τη μεταπολίτευση ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1977 εξελέγη Βουλευτής του ΚΚΕ στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών.
Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, όπου για μια δεκαετία υπήρξε Γενικός Γραμματέας και για μικρό διάστημα Πρόεδρος. Επίσης υπήρξε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος – Ακροάματος καθώς και Αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Ηθοποιών. Στο διεθνή χώρο είχε λάβει μέρος στα Συνέδρια για την Ειρήνη στη Φραγκφούρτη (1976) και τη Σόφια (1977). Ήταν επίσης μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, μεταφραστής, δάσκαλος της Δραματικής Σχολής, επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών του Πειραιά και επίτιμο μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.
Ήταν ο μόνος Έλληνας ηθοποιός που είχε τιμηθεί με το «Βραβείο Πιραντέλλο», ενώ είχε λάβει και το «Βραβείο Βεάκη», καθώς και τιμητικές διακρίσεις από το Δήμο Αθηναίων, πολλούς δήμους της χώρας, πολιτιστικούς συλλόγους και φορείς. Στις 14 Μαΐου 2007 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1964 στην ζωή του μπαίνει η νεαρή μαθήτρια της δευτέρας γυμνασίου, Τζένη Κολάρου που τον ερωτεύεται παράφορα. Τον συναντά στο ασανσέρ της πολυκατοικίας όπου τυχαίνει να ζουν και οι δύο και τον πολιορκεί στενά. Εκείνος έχει τους ενδοιασμούς του και αντιστέκεται σθεναρά. Στις προτροπές του: «Τζένη εγώ δεν κάνω για σένα, είμαι πολύ μεγάλος, βρες ένα παλληκάρι της ηλικίας σου…κλπ » εκείνη δεν απάντησε ποτέ και στα 22 της χρόνια το 1972, τον παντρεύεται για να ζήσει μια συναρπαστική ζωή δίπλα του, για την οποία ποτέ δεν μετάνιωσε.
Η ίδια δήλωνε πάντα πολύ ευτυχισμένη δίπλα του και για το θέμα των 38 χρόνων διαφορά της ηλικία τους σε συνέντευξή της είπε: «Εκείνος ήταν πολύ πιο νέος από την ηλικία του κι εγώ πολύ πιο ώριμη από τη δική μου. Ήμασταν λοιπόν συνομήλικοι… Με φόβιζε πάντα η απώλεια του αγαπημένου μου. Αυτός ήταν ο μόνος φόβος μου στη ζωή.
Όσο για το τι με ενέπνεε, αυτά ήταν πολλά. Ήταν η προσωπικότητα αυτού του άντρα, η σοφία του, η ηρεμία του, η τέχνη του, η δημοκρατικότητά του, ο διάλογος μαζί του, η πνευματικότητά του, η αρχοντιά του, ο δρόμος που διάλεγε για να συναντήσει το όραμα και πρωτίστως το ήθος του και η αξιοπρέπειά του. Όταν μια γυναίκα αποζητά αυτά από έναν άντρα στη ζωή, και όχι υλικά αγαθά, τότε η έμπνευση, η ευτυχία και η αρμονική συνύπαρξη είναι δεδομένα ».
Η μοίρα τα είχε γράψει αλλιώς. Κι εκείνος, που βρήκε τον έρωτα της ζωής του στα 58 του χρόνια ξανάνιωσε, ομόρφησε και μεγαλούργησε. Είχε δίπλα του μια κοπέλα και μετά μια γυναίκα όμορφη, νέα, με σοβαρότητα, πνευματικότητα, πιστή και αφοσιωμένη, στοιχεία που διατήρησε όλα αυτά τα 38 χρόνια που ήταν μαζί του. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε δημόσια ομιλία του κατέληγε με τη φράση “Το έτερο ήμισυ και συμπαραστάτης μου στη ζωή ήταν πάντα η Τζένη. Ήταν το γούρι μου και η μούσα μου”.
Η Τζένη του χάρισε έναν γιο τον Σταύρο για τον οποίο ο Λυκούργος ήταν πολύ υπερήφανος πάντα. Ο Σταύρος σπούδασε αεροναυπηγός στο Πανεπιστήμιο Imperial στο Λονδίνο, διοίκηση αεροπορικών εταιρειών και αερομεταφορές στο Πανεπιστήμιο Cranfield University και πήρε επίσης στο Λονδίνο πτυχίο πιλότου. Από τον Σταύρο ο Λυκούργος Καλλέργης απέκτησε έναν εγγονό τον Λυκούργο Σταύρου Καλλέργη στα 94 του χρόνια που ήταν η ευλογία της ζωής του όπως έλεγε. Από την κόρη του την Ισμήνη απέκτησε τρεις εγγονές και πολλά δισέγγονα.
Ο Λυκούργος Καλλέργης αν και ζούσε στην Αθήνα ήταν ερωτευμένος με την Κρήτη και την επισκεπτόταν πολύ συχνά με την οικογένεια του.
Πέθανε στις 27 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 97 ετών. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική πτέρυγα του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς», καθώς η επιβαρυμένη υγεία του είχε επιδεινωθεί έπειτα από επέμβαση στο ισχίο.
