Η υποψήφια βουλευτής Ν.Ηρακλείου με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής μιλάει στον "Maleviziotis.gr" και στη δημοσιογράφο Άννα Σαγρεδάκη για θέμα ισότητας, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και ξεδιπλώνει το όραμά της για την επόμενη ημέρα στην πολιτική σκηνή.
-Βρισκόμαστε στον απόηχο μιας μεγάλης τραγωδίας που έχει συγκλονίσει όλη τη χώρα, ταξιδεύοντας και σε όλο τον κόσμο. Τί εισπράττουμε από το τραγικό συμβάν στα Τέμπη;
Η τραγωδία αυτή αναβλύζει απέραντο πόνο, θλίψη και ερωτηματικά. Το τραγικό γεγονός στα Τέμπη ανέδειξε για άλλη μια φορά τις εγγενείς αδυναμίες της Πολιτείας να προστατεύσει τους ανθρώπους της. Υπάρχει η ανθρώπινη ευθύνη, αδιαμφισβήτητα, και αυτό είναι κάτι που έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης για την απόδοση των ευθυνών.
Καμία δικαστική απόφαση όμως δεν φέρνει πίσω τους αδικοχαμένους ανθρώπους, καμία δικαστική απόφαση δε θα ανακουφίσει τον ανείπωτο πόνο που προκάλεσε αυτή η τραγωδία.
Και είναι μια τραγωδία, αυτή των Τεμπών, που αποδεικνύει ότι σε μείζονα αγαθά, το Δημόσιο πρέπει να έχει κυρίαρχο ρόλο για τα δύο και τρία επίπεδα ασφάλειας με τη χρήση και σύγχρονων τεχνολογιών. Πρέπει όμως να είναι ένα Δημόσιο υγιές, που θα προσλαμβάνει ανεπηρέαστα τους κατάλληλους και καταρτισμένους ανθρώπους στα κατάλληλα πόστα. Και ταυτόχρονα ένα Δημόσιο που θα έχει πρόγραμμα το οποίο θα υλοποιεί. Υπάρχει άλλωστε μια σύμβαση από το 2014 για υποδομή τεχνολογικής επάρκειας για τη λειτουργία των τρένων, για τηλεδιοίκηση, φωτοσήμανση σε όλο το δίκτυο Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Η σύμβαση αυτή έχει πάρει 7 παρατάσεις, έχει αυξηθεί από τα 41 στα 54 εκ. ευρώ και παρ'όλ'αυτά μένει επί 9 χρόνια στα "χαρτιά".
Δείτε Επίσης
-Έχετε αισιοδοξία ότι το μη υγιές Δημόσιο μπορεί να αλλάξει;
Το πιστεύω ακράδαντα και γι'αυτό διεκδικώ μία θέση στα κοινά. Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος αλλά και ταυτόχρονα ρεαλίστρια και γνωρίζω καλά, ότι το "σύστημα" απαρτίζεται, άρα και αλλάζει από τους ανθρώπους.
Είναι χρέος όλων μας να φροντίσουμε να απαλλαχθεί ο προικισμένος τόπος μας από νοοτροπίες του παρελθόντος, από πελατειακές σχέσεις, από εξυπηρετήσεις παντός είδους, που βλέπουμε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι στοιχίζουν ακόμη και ανθρώπινες ζωές.
-Κατέρχεστε λοιπόν στις επερχόμενες εθνικές εκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Είστε μία νέα γυναίκα με σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία, όμως δε μένετε σε αυτά. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά και γιατί με το ΠΑΣΟΚ;
Προέρχομαι από το χώρο της εργασίας, ζω ό,τι ζει ο κάθε πολίτης, συμμερίζομαι τις αγωνίες του κόσμου, βιώνω τα προβλήματα. Θεωρώ όμως ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό η πολιτική να εμπλουτίζεται, να εισέρχονται άνθρωποι νέοι αλλά και ικανοί, κομίζοντας φρέσκες ιδέες, εμπειρίες αλλά και καινοτόμες προτάσεις. Αυτά σε συνδυασμό με μια διεκδικητική προσωπικότητα, μπορούν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά στην πράξη. Για όλους αυτούς τους λόγους θέλω να αποτελέσω ένα κομμάτι του παζλ που λέγεται αλλαγή και ανανέωση.
Και γιατί με το ΠΑΣΟΚ; Μα εκεί ανήκω, εκεί ανήκα πάντα και ποτέ δεν λοξοκοίταξα. Οι αρχές του Ανδρέα Παπανδρέου που πρώτος έβαλε στο επίκεντρο της πολιτικής τον Άνθρωπο είναι αυτές που εξέφραζαν και εκφράζουν το αξιακό μου σύστημα, γι'αυτό και δε θα μπορούσα να βρίσκομαι πουθενά αλλού.
-Βλέπουμε και ακούμε το θέμα της "ποσόστωσης" να αναφέρεται σαν κάτι καταναγκαστικό για τα κόμματα και πολλές φορές και δύσκολο. Δεν υπάρχει προθυμία από τις γυναίκες να συμμετέχουν στα κοινά;
Βρισκόμαστε στην εποχή που οι γυναίκες δραστηριοποιούνται σε όλα τα πεδία της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής, φυσικά και της πολιτικής. Θεωρώ εξαρχής λάθος προσέγγιση το να πρέπει να υφίσταται αυτό το "πρέπει" – η ποσόστωση. Σε κάθε ψηφοδέλτιο οι γυναίκες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται εξίσου με τους άνδρες, όχι για λόγους τυπικούς, όχι για να δείξουμε ότι πιστεύουμε στην ισότητα, αλλά επειδή πραγματικά η πολιτική δεν έχει φύλο.
Οι γυναίκες τα καταφέρνουν εξαιρετικά, όπως ακριβώς και οι άνδρες, αρκεί και στις δύο περιπτώσεις να υπάρχει εργατικότητα, τιμιότητα, γνώση και θέληση.
-Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου), θα ήθελα να σας ρωτήσω την άποψή σας για το που βρισκόμαστε στην Ελλάδα, ως προς την ισότητα των φύλων.
Υπάρχουν σοβαρές ανισότητες στον εργασιακό χώρο, ιδίως για τις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να δούμε σοβαρά, σαν ευρωπαϊκή χώρα, και να προβλέψουμε ένα πραγματικό και ουσιαστικό δίχτυ προστασίας της μητρότητας, για να μπορούμε εν συνεχεία να λέμε ότι "κάνουμε κάτι" και για το οξύ ζήτημα της υπογεννητικότητας.
Στην ουσία της ερώτησής σας όμως, οφείλω να αναγνωρίσω ότι έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Αδιαμφισβήτητα όμως έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας.
Το βλέπουμε στον εργασιακό βίο, στην κοινωνική ζωή, ακόμη και μέσα στην οικογένεια κατά την κατανομή των ευθυνών και των υποχρεώσεων.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη κάποια κατάλοιπα που ανακόπτουν την πορεία προς την πλήρη εξίσωση των δύο φύλων στην πραγματικότητα, όμως κάθε επόμενη γενιά, διαπιστώνω, ωθεί τα πράγματα μπροστά, προς το καλύτερο.
– Ειδικά στην Κρήτη τα περιστατικά έμφυλης βίας φαίνεται να αυξάνονται ραγδαία. Τα διαβάζουμε και τα ακούμε καθημερινά. Που οφείλεται αυτή η μαύρη καθημερινότητα;
Όλα ξεκινούν από την ισότητα. Πραγματικά η Κρήτη υποφέρει από την έξαρση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας και ίσως φαντάζει "βουνό" η καταπολέμηση του προβλήματος.
Και πραγματικά δεν είναι εύκολη υπόθεση να αποδομήσεις νοοτροπίες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, τόσο σε αγόρια όσο και σε κορίτσια.
Η πηγή του προβλήματος βρίσκεται σε στερεότυπα που "περιγράφουν" τη γυναίκα ως "εύκολο στόχο", "αδύναμη", και σε ακόμη πιο ακραίες περιπτώσεις που καταλήγουν δυστυχώς σε τραγικά συμβάντα, οι γυναίκες θεωρούνται "ιδιοκτησία" του συντρόφου, του συζύγου, ακόμη και του πατέρα.
Το αισιόδοξο κατ'εμέ είναι ότι όλο και περισσότερες γυναίκες μιλούν, καταγγέλλουν και ζητούν βοήθεια. Αν συντονιστεί και συνεργαστεί όλη η "αλυσίδα" διαχείρισης και αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών, και την ίδια στιγμή μεγαλώνουμε αγόρια και κορίτσια με "σημαία" το σεβασμό στον Άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, και άλλων χαρακτηριστικών, θα μπορούμε πραγματικά να κάνουμε βήματα προόδου.
-Ποιο είναι το κλίμα που εισπράττετε από τις μέχρι και σήμερα συναντήσεις και περιοδείες σας; Τι περιμένει πλέον από έναν πολιτικό ο πολίτης;
Ο πολίτης έχει κουραστεί να ακούει "ναι" και "θα". Έχει βαρεθεί να του χτυπούν την πλάτη συγκαταβατικά. Έχει ανάγκη να ακουστεί η φωνή του, να μπορέσει να εκφράσει όλα εκείνα που τον απασχολούν και δυσχεραίνουν τη ζωή του και να αισθανθεί ότι απέναντί του έχει έναν άνθρωπο που τον ακούει, συναισθάνεται και θα γίνει η φωνή του.
Κάθε φορά που συναντάω κόσμο, σε κάθε επίσκεψή μου – όχι μόνο τώρα, αλλά διαρκώς τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνω ότι ο κόσμος έχει κουραστεί από τα "λόγια" – πόσο μάλλον τα λόγια εντυπωσιασμού χωρίς αντίκρισμα – και θέλει να δει ανθρώπους που είναι έτοιμοι να πάρουν το πρόβλημά του και να το κάνουν δικό τους. Αυτό είναι το δικό μου κυριάρχο μέλημα, να μπορέσω να γίνω η φωνή κάθε πολίτη που αδικείται, είναι ευάλωτος, χρειάζεται στήριξη.
