Η κ. Ευγενία Φραγκιαδάκη δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Είναι ένα κράμα δύναμης, πείσματος και θέλησης. Μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της και ακολουθεί τα θέλω της.
Ταυτόχρονα είναι και η γυναίκα της διπλανής πόρτας, με τα προβλήματα της καθημερινότητας και τον αγώνα της βιοπάλης. Έχει 5 παιδιά και εργάζεται στην καθαριότητα του δήμου Μαλεβιζίου ως συνοδός απορριμματοφόρου. Η δύσκολη εργασία της δεν την καταβάλλει…εξάλλου την αγαπάει πολύ. Ξέρει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει να αγωνίζεται. Με ένα γλυκό χαμόγελο μας υποδέχτηκε στο σπίτι της για μια όμορφη συζήτηση.
-κ. Φραγκιαδάκη πως τα καταφέρνετε με τόσες υποχρεώσεις δεδομένου ότι εργάζεστε σε μια τόσο σκληρή δουλειά;
Θα ήταν ψέμα ότι τα καταφέρνω με ευκολία. Δουλεύω σε μια δύσκολη δουλειά και σαφώς με 5 παιδιά υπάρχουν πολλές απαιτήσεις. Έχω ηρωικά παιδιά. Γιατί η μαμά τους φεύγει νωρίς και τα μισά παιδιά αναλαμβάνουν τα άλλα μισά. Η δουλειά μου είναι πολύ δύσκολη αλλά είναι μια δουλεία που την αγαπώ. Γιατί είναι κοινωνικό έργο αυτό που κάνουμε. Εγώ την λάτρεψα αυτήν την δουλειά από την αρχή. Το δύσκολο κομμάτι στη δουλειά μας είναι το κρύο, η βροχή και η υπερβολική ζέστη. Έχω φτάσει σε σημείο λιποθυμίας από τη ζέστη η να σπάνε τα κόκκαλα μου από το κρύο.
Δείτε Επίσης
-Περιγράψτε μας την καθημερινότητα σας.
Το πρωινό μου εγερτήριο είναι κάθε πρωί στις 4. Θα σηκωθώ, θα πιώ τον καφέ μου και θα φύγω 6 παρά από το σπίτι. Θα ξυπνήσω τα μεγαλύτερα παιδιά. Το 3ο παιδί αναλαμβάνει τα δυο μικρότερα ή πολλές φορές τα μικρά ετοιμάζονται μόνα τους. Θα γυρίσω σκασμένη από την δουλειά πριν γυρίσουν από το ολοήμερο. Αν δεν έχω ετοιμάσει φαί από την προηγούμενη με πολύ πίεση και "ρυθμούς Βέγγου" θα τρέξω να προλάβω να φτιάξω φαγητό για να τους το πάω στο σχολείο. Μετά μπορεί να ξαπλώσω για 10 λεπτά…είναι δύσκολο να κοιμηθώ γιατί έχω την υπερένταση της δουλειάς. Το απόγευμα θα κάτσω να πιώ τον καφέ μου όσο πιο ήρεμα μπορώ με τον σύζυγο. Το βράδυ τα παιδιά θα φτιάξουν το φαί της επόμενης μέρας γιατί εγώ πρέπει να κοιμηθώ νωρίς. Έτσι τα παιδιά κοιμούνται πιο αργά από εμένα.
-κ. Φραγκιαδάκη το κράτος σας βοηθάει;
Η μόνη βοήθεια που δίνει το κράτος είναι το επίδομα παιδιού δηλαδή 300 ευρώ το δίμηνο. Αφαιρέθηκε το πρώτο παιδί γιατί θα πάει φαντάρος. Δεν φτάνουν με τίποτα! Τώρα με το "market pass" κάτι δώσανε. Περίπου 200 ευρώ για 3 μήνες. Και αυτά μηδαμινά είναι αν λάβεις υπόψιν σου το πόσα μέλη έχει αυτή η οικογένεια. Το κράτος με φορολογεί για τα παιδιά. Μου δίνει το επίδομα αλλά ταυτόχρονα μου το φορολογεί. Άλλους πόρους από το κράτος…δυστυχώς όχι!
-Πως είναι να δουλεύει μια γυναίκα σε ανδροκρατούμενο χώρο; Πως σας αντιμετωπίζουν;
Στην αρχή που πρωτοπήγα ήταν δύσκολα, είναι δύσκολο για έναν άντρα να δεχτεί ότι μια γυναίκα θα κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά αλλά πιστεύω ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τα φέρνεις βόλτα. Πολλές φορές ένιωσα το ρατσισμό επειδή είμαι γυναίκα αλλά εγώ έχω εγωισμό και προσπάθησα να δείξω ότι ισχύει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νομίζει ο άλλος και ότι είμαι αντράκι στη δουλειά. Σαφώς υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν αυτές τις δυνατότητες…ή μάλλον δεν θέλουν να τις έχουν…γιατί όλες οι γυναίκες έχουμε δύναμη για πολλά πράγματα.
-κ. Φραγκιαδάκη θα ήθελα να στείλετε ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.
Η λέξη γυναίκα είναι μια ιερή λέξη. Μια γυναίκα από τη στιγμή που γεννά είναι δυνατή, άρα μπορεί να είναι πάντα δυνατή σε οτιδήποτε αντιμετωπίσει στη ζωή της. Πρέπει να το έχει η ψυχή σου, από τη στιγμή που το έχει η ψυχή σου μπορείς να το βγάλεις προς τα έξω. Μια γυναίκα που θεωρείται το αδύναμο φίλο στην ουσία είναι το δυνατό, είναι τόσο δυνατή που πολλές φορές οι άντρες θα θελήσουν να την υποβαθμίσουν γιατί είναι πιο δυνατή από αυτούς.
Αυτό που έχω να πω εγώ στις γυναίκες είναι : Κορίτσια μπροστά! Είμαστε δυνατές! Έχουμε μεγαλείο ψυχής, μπορούμε να γεννάμε, να μεγαλώνουμε παιδιά, να κρατάμε ένα σπίτι. Γυναίκες μπροστά!
