Η μαγική φωνή του Νίκου Ξυλούρη έγινε σύμβολο αντίστασης μέσα στο Πολυτεχνείο τις ημέρες τις εξέγερσης. Ο Ψαρονίκος βρέθηκε μέσα στο Ίδρυμα και τις τρεις ημέρες της κατάληψης. Και δεν κρύφτηκε.
Βγήκε μπροστά, ανάμεσα στους φοιτητές, κάνοντας το σήμα της νίκης με τα δάκτυλά του. Τραγούδησε. Τραγούδησε τα ριζίτικα, αλλά και την «Ξαστεριά» και ξεσήκωσε τους συγκεντρωμένους.
Ένωσε τη φωνή του με τον αγώνα των φοιτητών. Η φωτογραφία στο Πολυτεχνείο ανάμεσα στους φοιτητές έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της εποχής. Και γι αυτό στη συνέχεια κυνηγήθηκε από το καθεστώς.
Ο ίδιος δεν έλεγε τίποτα για τις μέρες εκείνες. Όπως λέει η σύζυγός του, Ουρανία, δεν ήθελε να μιλάει για αυτά γιατί «στο Πολυτεχνείο σκοτώθηκαν άνθρωποι κι εκείνος δεν σκοτώθηκε».
