Το 1923, ο Ιάπωνας πολίτης (Isabura) βρήκε τον σκύλο (Hachiko) σε ένα μικρό κουτί μέσα σε ένα από τα βαγόνια του τρένου που συνήθιζε να παίρνει καθημερινά στη δουλειά.
Ήταν ένα μικρό κουταβάκι ένα μικρό σκυλάκι. Το πήρε και το μετέφερε στο σπίτι του.. και του έδωσε αγάπη και φροντίδα.
Οι μέρες περνούν και ο Hachiko μεγαλώνει.
Η Isabura συνήθιζε να πηγαίνει στη δουλειά κάθε μέρα με το τρένο, και ο Hachiko συνήθιζε να τον πηγαίνει στο σταθμό και να περιμένει στο σταθμό μέχρι την επιστροφή του περίπου 10 ώρες αργότερα!
Δείτε Επίσης
Μια μέρα του έτους 1925, τότε ο Isabora έπαθε έμφραγμα στη δουλειά και πέθανε αμέσως και δεν επέστρεψε σπίτι! Ο Hachiko περίμενε τον ιδιοκτήτη του στην πλατφόρμα του σταθμού για 10 ολόκληρα χρόνια, μέχρι να πεθάνει κι αυτός!
Ένα άγαλμά του σχεδιάστηκε στην είσοδο του σταθμού Shibui στην Ιαπωνία, και είναι ακόμα παρόν.
Η αφοσίωση είναι μια λέξη βαρύτερη από τα βουνά και μακρύτερη από τα σχοινιά αναφέρει μια Ιαπωνική παροιμία και τα νοήματα της είναι πολλά: θυσία, θυσία, ειλικρίνεια, δοτικότητα και πίστη.
