Όταν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» της Ευρώπης έδειξαν να δυσφορούν με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, ένα μικρό νησάκι στον δυτικό Ατλαντικό, η Αϊτή, (στην τότε ελληνική γλώσσα του Κοραή «Χαΐτιον»), ήταν αυτό που πρώτο απάντησε θετικά στην έκκληση για βοήθεια, αλλά και αυτή πρώτη, η Αϊτή, ήταν που αναγνώρισε την Επανάσταση.
Οι Ευρωπαίοι καταδίκασαν την Ελληνική Επανάσταση παρόλο που αυτή δεν ήταν κοινωνική, όπως όλες οι υπόλοιπες στη Γηραιά ήπειρο, αλλά εθνικοαπελευθερωτική. Γνώριζαν καλά, ο Μέτερνιχ και οι συν αυτώ ότι μια ενδεχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα ανέτρεπε τις ισορροπίες στην Ευρώπη κάτι που κανείς δεν ήθελε.
Η ηγεσία των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων και η Πελοποννησιακή Γερουσία αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, υπογράφουν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, γεγονός που αποτελεί την πρώτη πράξη διεθνούς δικαίου της επαναστατημένης χώρας. Παράλληλα, επιφανείς Έλληνες που ζούσαν στο Παρίσι, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, κοινοποίησαν έκκλησή τους προς την παγκόσμια κοινότητα, ζητώντας βοήθεια και συμπαράσταση. Η μοναδική «απάντηση» έφθασε από το «Χαΐτιον», τη σημερινή Αϊτή. Η φτωχή Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της την 1η Ιανουαρίου 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων. Μέχρι και το 1820 οι διαμάχες στην Αϊτή τόσο με τους Γάλλους και τους Ισπανούς όσο και για την ανάληψη της εξουσίας δεν έχουν σταματήσει.
Η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ, προς πώληση, ώστε να αγοραστούν όπλα και πολεμοφόδια, αλλά το κυριότερο έστειλε και 100 Αϊτινούς εθελοντές. Οι 100 ρωμαντικοί Αϊτινοί δεν έφθασαν ποτέ στην Ελλάδα! Πεθαίνουν από τις κακουχίες κατά τη διάρκεια του μεγάλου και επίπονου ταξιδιού από την άκρη του Ατλαντικού στα νερά της Μεσογείου. Η θυσία τους θεωρείται από τις πιο ηρωικές πράξεις που σημειώθηκαν από μη Έλληνες κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Να σημειώσουμε ότι η πρώτη από τις «Μεγάλες Δυνάμεις», που διαφοροποιήθηκε και στήριξε τους Έλληνες ήταν τελικά η Μεγάλη Βρετανία, η οποία αναγνώρισε την επανάσταση ενάμιση χρόνο μετά την Αϊτή!