Κάποιοι κάνουν μαθήματα ξένων γλωσσών, άλλοι επιστρέφουν στα θρανία για επιμόρφωση πάνω στο δικό τους αντικείμενο. Στην Ιαπωνία μερικοί άνθρωποι προσπαθούν τώρα να μάθουν ξανά πώς να χαμογελούν.Το να διδάσκεται πως να χαμογελάς, είναι κάτι πρωτότυπο και ταυτόχρονα λυπηρό.
Μετά την εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού σε όλο τον κόσμο το 2020, οι άνθρωποι στη χώρα υποχρεώθηκαν -όπως σχεδόν σε όλες τις χώρες της υφηλίου- να φορούν μάσκες.
«Με τη μάσκα να έχει γίνει η κανονικότητα, οι άνθρωποι είχαν λιγότερες ευκαιρίες να χαμογελούν και ολοένα και περισσότεροι ανέπτυξαν κόμπλεξ» εξηγεί στην εφημερίδα Asahi Shimbun η Κέικο Καβάνο, «εκπαιδεύτρια χαμόγελου» στην εταιρεία Egaoiku.
«Η κίνηση και η χαλάρωση των μυών του προσώπου είναι το κλειδί για ένα καλό χαμόγελο», διευκρίνισε.
Μερικοί έχουν ξεχάσει πώς να χαμογελούν και νιώθουν την ανάγκη να επανακτήσουν αυτή την έκφραση του προσώπου, αναφέρει η εφημερίδα.
Το φαινόμενο είναι συχνό στις ηλικίες 19-25 και στις ηλικίες από 55 έτη και πάνω.
Οι συνεδρίες που διοργανώνονται από το Κέντρο Αρωγής Ηλικιωμένων Akabane έχουν αυξηθεί σε δημοτικότητα, με όλο και περισσότερα άτομα να ζητούν ατομικά μαθήματα από τα τέλη του περασμένου έτους.
Ο αριθμός των αιτούντων αυξήθηκε κατά 4,5 φορές αφότου τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2023 ότι η κυβέρνηση θα απέσυρε τη σύστασή της για χρήση μάσκας.
Αλλά πώς γίνονται τα μαθήματα; Στους συμμετέχοντες δίνεται ένας καθρέφτης χειρός για να ελέγχουν την πρόοδό τους και τα χαμόγελά τους, με κάποιους να προσαρμόζουν την έκφραση του προσώπου τους μέχρι να είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα του φυσικού τους χαμόγελου.
Ο Γιασούκο Γουαταράι, ένας από τους συμμετέχοντες στα μαθήματα, δήλωσε στην εφημερίδα Mainichi Shimbun: «Τα χαμόγελα είναι απαραίτητα για την επικοινωνία χωρίς μάσκες. Θέλω να εφαρμόσω όσα έμαθα σήμερα σε εθελοντικές δραστηριότητες και άλλες συγκεντρώσεις».