Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Το ξέρατε εσείς πως η Πλατεία Δασκαλογιάννη ήταν κάποτε σταθμός αναχώρησης υπεραστικών Λεωφορείων για τα χωριά της ενδοχώρας του Νομού Ηρακλείου;
Εγώ προσωπικά το ομολογώ, όχι, δεν γνώριζα κάτι τέτοιο… και πως να το γνώριζα άλλωστε αφού μιλάμε για μια εποχή με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και στοιχεία.
Σε αυτή την εποχή λοιπόν η Πλατεία Δασκαλογιάννη υπήρξε ένας ζωντανός κόμβος δραστηριοτήτων.
Αλλά η ιδιαιτερότητά της κατά τη δεκαετία του '60 ήταν η θέση της ως κεντρικός σταθμός αναχώρησης υπεραστικών λεωφορείων προς τα χωριά της ενδοχώρας του Νομού Ηρακλείου.
Εκεί, στο σημείο αυτό οι άνθρωποι επιβιβάζονταν με προορισμό απομακρυσμένα χωριά κι ως εκ τούτο ήταν διαρκώς ένα πολύβουο σημείο καθώς ο τόπος γέμιζε με τις φωνές εκείνων που έρχονταν, εκείνων που έφευγαν, φορτωμένοι με τις βαλίτσες τους, τις σακούλες των αγορών, κι ότι άλλο μπορεί να σηκώνει μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Εκτός από όλα τα υπόλοιπα λοιπόν η Πλατεία Δασκαλογιάννη είναι μια γωνιά της πόλης φορτωμένη μνήμες κι ιστορίες όλων εκείνων των ανθρώπων που κάποτε την διάσχιζαν καθημερινά.
