Ο Μάνος Λοίζος σφράγισε με τη μουσική του μια ολόκληρη γενιά κι έμεινε στην Ιστορία.
Τα τραγούδια του ακούγονται ακόμα από τα χείλη επαγγελματιών τραγουδιστών αλλά και από έφηβους που με μια κιθάρα τραγουδούν σε παρέες το “Τίποτα δεν πάει χαμένο”, “Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει”, το “Ακορνετόν” και άλλα πολλά.
Το όνομά του ταυτίστηκε με τον αντιδικτατορικό αγώνα ενώ τη νύχτα του Πολυτεχνείου συνελήφθη στο σπίτι του και κρατήθηκε για περίπου 10 ημέρες.
Ο Μάνος Λοΐζος πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στα 44 του χρόνια, στη Μόσχα, μετά από δύο εγκεφαλικά επεισόδια.
Ο Λοΐζος φαίνεται να είχε την ικανότητα να δημιουργεί συνθέσεις που, ενώ μπορεί να φαίνονται απλές αρχικά, αποκαλύπτουν την "μαγεία" τους και πολύτιμες λεπτομέρειες μετά από μια δεύτερη ανάγνωση. Αυτή η αμεσότητα και η ικανότητα να αγγίζει τις ψυχές των ακροατών είναι χαρακτηριστικά που καθιστούν έναν καλλιτέχνη ξεχωριστό.
Είναι πάντα λυπηρό όταν ένα ταλαντούχο άτομο φεύγει τόσο νωρίς, αφήνοντας πίσω του ακόμη τόσο πολλά έργα και δυνατότητες που θα μπορούσαν να μας προσφέρουν. Το έργο του Λοΐζου, παρά τη σύντομη διάρκεια της ζωής του, συνεχίζει να επιδρά στην μουσική και να εμπνέει ακόμη και μετά τον θάνατό του.
