Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Κατά τον 20ό αιώνα, η πόλη του Ηρακλείου μεταμορφώθηκε σημαντικά, τα λιοντάρια όμως και η κρήνη Μοροζίνι συνεχίζουν και παραμένουν σταθερές αξίες και σημεία αναφοράς για την ιστορία και την ταυτότητα της πόλης από το 1628, χρονιά των εγκαινίων τους την ημέρα της γιορτής του τότε πολιούχου της πόλης Αγίου Μάρκου.
Τόσους αιώνες δηλαδή κι ακόμα τα λιοντάρια, ο βασιλιάς των ζώων, συνεχίζουν να αποτελούν το έμβλημα της πόλης μας θέλοντας λες να της προσδώσουν την αίγλη τους και να την μεταμορφώσουν σε πόλη-βασίλισσα, πόλη που ξεχωρίζει σε δύναμη και ζωντάνια από τις υπόλοιπες της Κρήτης.
Η φωτογραφία που βλέπετε απεικονίζει τα λιοντάρια του 1900.
Μια περίοδος δηλαδή που σηματοδοτεί τις επερχόμενες αλλαγές και ανανεώσεις- άλλες καλές κι άλλες κακές, οι περισσότερες δυστυχώς κακές μια και αρχιτεκτονικοί θησαυροί χάθηκαν ολάκεροι κάτω από τόνους τσιμέντων κι ιδέες και ηθική καταπατήθηκαν προς χάρη του εκσυγχρονισμού- εξελίσσοντας τη πόλη προς την σύγχρονη κατεύθυνση που γνωρίζουμε σήμερα.
Τίποτα όμως, κανένας και καμιά αλλαγή, δεν μπορεί να ισοπεδώσει το μνημείο αυτό που θυμίζει την πλούσια ιστορία της πόλης μας και τη συνέχειά της δια μέσου των αιώνων.
Βλέπεις ότι είναι αήττητο στο χρόνο δεν μπορεί να μην είναι αήττητο στην ανθρώπινη χαμέρπεια…
