To Food Waste, ή αλλιώς η σπατάλη τροφίμων, έχει αρχίσει πλέον και γίνεται ένας όρος που συναντούμε όλο και συχνότερα στην καθημερινότητά μας, από εστιατόρια, καφέ και μπαρ που υιοθετούν τη μηδενική σπατάλη φαγητού, έως μάρκες προϊόντων που εισάγουν αυτή την φιλοσοφία στην καρδιά της παραγωγικής τους διαδικασίας.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, οργανισμοί και θεσμοί φαίνεται να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το ζήτημα της αλόγιστης σπατάλης τροφών, ενώ παράλληλα πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από σοβαρό υποσιτισμό.
Και παρά τον παραπάνω αριθμό, αλλά και το γεγονός ότι ο πλανήτης παράγει αρκετά τρόφιμα για να θρέψει κάθε παιδί, γυναίκα και άνδρα σε αυτόν, σχεδόν το 1/3 του συνόλου των τροφίμων που παράγονται κάθε χρόνο, σπαταλιέται ή χάνεται πριν καταναλωθεί.
Σε πολλές πλούσιες χώρες μάλιστα αυτή η σπατάλη τροφίμων δεν συμβαίνει σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά στην κουζίνα – όταν ετοιμάζουμε φαγητά που δεν τρώγονται ή όταν αφήνουμε τα τρόφιμα να χαλάσουν στα ψυγεία και τα ντουλάπια της κουζίνας.
Σε δεύτερο επίπεδο, φαίνεται ότι η μεγαλύτερη πηγή σπατάλης τροφίμων είναι τα σούπερ μάρκετ και τα εστιατόρια, τα οποία ευθύνονται για την πλειονότητα των απορριμμάτων τροφίμων στις ΗΠΑ και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Οι υπεραγορές συμβάλλουν στη σπατάλη τροφίμων, ενθαρρύνοντας τους καταναλωτές να αγοράζουν περισσότερα από όσα χρειάζονται, υπερπληρώνοντας τα ράφια, προβλέποντας ανακριβώς τη διάρκεια ζωής των προϊόντων στο ράφι ή καταστρέφοντας τα προϊόντα.
