Ο κίνδυνος να εξαφανιστούν πάνω από 16.000 χιλιόμετρα παραλίας σε όλη τη χώρα, ανάμεσα τους φυσικά και σημεία που ανήκουν στα όρια του Δήμου Μαλεβιζίου, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.
Και οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλοι. Οι πιο σημαντικοί όμως δύο. Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις και η κλιματική αλλαγή.
Το σoβαρό ζήτημα της οπισθοχώρησης της ακτογραμμής έγινε πριν από λίγες ημέρες ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης στην ημερίδα με τίτλο «Παράκτια και Θαλάσσια Ρύπανση: απειλές και ευκαιρίες», την οποία διοργάνωσε ο Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης με τη συμμετοχή πολλών επιστημόνων.
«Το πρόβλημα εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα, τόσο στα νησιά, όσο και σε παραθαλάσσιες ηπειρωτικές περιοχές. Πιο επιρρεπείς είναι οι χαμηλές ακτές και όσες αποτελούνται από χαλαρά ιζήματα. Η Κρήτη είναι μια περιοχή όπου το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα εμφανές», σημειώνει μιλώντας στην «Καθημερινή» ο κ. Θεοφάνης Καραμπάς, Καθηγητής Παράκτιας Μηχανικής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος παρατηρεί στενά το φαινόμενο της διάβρωσης των ακτών στην Ελλάδα.
Σημειώνεται πως το 2020, μελέτη για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η οποία δημοσιεύτηκε στο “Nature Climate Change” και στην οποία επικεφαλής ήταν ο Ελληνας επιστήμονας Μιχάλης Βουσδούκας, από το Κοινό Κέντρο Ερευνών (Joint Research Centre) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατέδειξε πως τουλάχιστον μία στις δέκα ελληνικές παραλίες με άμμο μπορεί να έχει εξαφανιστεί έως τα μέσα του αιώνα μας (2050), ενώ έως το τέλος του 2100 μπορεί να έχουν εξαφανιστεί σχεδόν οι μισές αμμώδεις παραλίες της Ελλάδας και γενικότερα του πλανήτη, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Αυτό που έχει διαπιστωθεί ήταν πως περίπου το 40% των ακτογραμμών που αναλύθηκαν παρουσίασαν «προδιάβρωση», δηλαδή μια αύξησή τους προς την θάλασσα.
Το θέμα της διάβρωσης και πιο συγκεκριμένα στην παραλία της Αγίας Πελαγίας είχε αναδείξει το maleviziotis.gr. Δείτε το εδώ
Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες που ευθύνονται για το φαινόμενο αυτό που εντείνεται διαρκώς; Ο κ. Καραμπάς κάνει λόγο για ένα φυσικό φαινόμενο. «Πολλές φορές είναι απλώς τέτοιες οι συνθήκες που οδηγούν σε διάβρωση. Εκεί όπου για παράδειγμα επικρατούσαν νοτιοδυτικοί άνεμοι σε μία περιοχή, αρχίζουν να επικρατούν δυτικοί. Αυτό προκαλεί αλλαγή στην κυκλοφορία και την κατεύθυνση της άμμου»
Οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στην παράκτια ζώνη είναι οι κύριοι υπαίτιοι του προβλήματος. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, αντί αυτές να μειώνονται, αυξάνονται.
Ο κ. Καραμπάς εξηγεί ποιες είναι αυτές. «Η κατασκευή των φραγμάτων είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία, η οικιστική δόμηση επίσης, η δημιουργία καλλιεργήσιμης γης, η διευθέτηση ή εκτροπή χειμάρρων, η δημιουργία δρόμων που εμπόδισαν ρέματα ή χειμάρρους να καταλήξουν στη θάλασσα και βέβαια οι παράκτιες κατασκευές (όπως π.χ λιμενικά έργα ή τουριστικές υποδομές)».
Όσον αφορά τις πιθανές λύσεις του προβλήματος ο κ. Καραμπάς είναι ξεκάθαρος. «Ένας τρόπος για να μετριαστεί αυτή η δράση είναι οι κατασκευές μέσα στη θάλασσα. Ένας άλλος είναι η λήψη άμμου 12 με 15 μέτρα πιο μακριά από την ακτή, έτσι ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου η παραλία. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται «τεχνητή αναπλήρωση της ακτής» και στην Αμερική εφαρμόζεται κατά κόρον. Στην Ελλάδα έχει εφαρμοστεί σύμφωνα με τον κ. Καραμπά αλλού με περισσότερη, αλλού με λιγότερη επιτυχία, στην Κατερίνη, στον Πλαταμώνα και στο Κολυμπάρι και στην Ιεράπετρα.
