Η ενετική Μονή Παναγίας Ιερουσαλήμ βρίσκεται στο Λουτράκι Μαλεβιζίου αλλά σήμερα δε λειτουργεί.
Το μοναστήρι υπήρξε κέντρο επαναστατικής δράσης και καταφύγιο μερικών από τους γνωστότερους οπλαρχηγούς της Κρήτης. Σήμερα σώζεται ο ναός της, τμήματα κελιών αλλά και το σανατόριο που κτίστηκε πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δε λειτούργησε ποτέ και σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στάβλο.
Το μοναστήρι λέγεται ότι πήρε το όνομα του από ένα μοναχό από την Ιερουσαλήμ ή ότι ήταν μετόχι του Παναγίου Τάφου. Τίποτα από αυτά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ήταν οχυρωμένο, αλλά οι συνεχείς καταστροφές αλλοίωσαν εντελώς την αρχική του μορφή. Το καθολικό είναι δίκλιτος ναός, αρχικά ήταν μικρός μονόχωρος.
Από το 1671 και μετά υπάρχουν έγγραφά που αναφέρουν την Μονή, αναλυτικά.
1671: Η μονή αναφέρεται σε έγγραφο με ηγούμενο τον Ιωάσαφ.
1689: Πληρεξούσιος της μονής είναι ο Μητροπολίτης Αθανάσιος.
1745: Οι Τουρκικές αρχές δίνουν άδεια επισκευής του ετοιμόρροπου ναού.
1781: Ο μοναχός Αθανάσιος καταλαμβάνει την μονή Ιερουσαλήμ και τη μονή Παναγίας Ελεούσας. Μετά από αντίδραση του ίδιου του Πατριάρχη, καθαιρείται.
Το μοναστήρι υπήρξε κέντρο επαναστατικής δράσης και καταφύγιο μερικών από τους γνωστότερους οπλαρχηγούς της Κρήτης.
Επανάσταση 1821: Η μονή καταστρέφεται και ερημώνει. Ηγούμενος της μονής ως το 1855 είναι ο Βικέντιος Καλησπεράκης.
16 Ιουλίου 1867: Οι επαναστάτες με αρχηγούς τους Ηρακλή Κοκκινίδη, Βλαχάκη και τους ΠαλιοελλαδίτεςΜήτσα και Γάκη συνέρχονται στο μοναστήρι της Ιερουσαλήμ.
Σεπτέμβριος 1867: Ο Καπετάν Κόρακας συγκαλεί σύναξη των αρχηγών στο μοναστήρι.
1867: Οι Τούρκοι καταστρέφουν ολοκληρωτικά το μοναστήρι και πυρπολούν την περιουσία του.
1869: Το μοναστήρι βρίσκεται σε δραματική οικονομική κατάσταση.
1870: Ξεκινάει η ανοικοδόμηση του ερειπωμένου πλέον ναού. Υποστηρικτής της προσπάθειας ήταν η Χατζή Μαρία Μηλιαροπούλα
1900: Η μονή κρίνεται διαλυτέα από την Κρητική Πολιτεία.
1910: Ο Ιερόθεως Ιδομενέως ορίζεται ηγούμενος και ξεκινάει την ανασυγκρότηση της μονής.
1918: Η μονή έχει 8 μοναχούς αλλά σύντομα θα ξεκινήσει ξανά η παρακμή της.
1925: Μελετείται η κατασκευή σανατορίου 100 κλινών και προσωπικού 40 ατόμων.
1935: Η μονή κρίνεται ξανά διαλυτέα και ερημώνει..
1940: Η κατασκευή του σανατορίου διακόπτεται λόγω του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Το σανατόριο δε θα λειτουργήσει ποτέ.
Σήμερα σώζεται ο ναός της, τμήματα κελιών αλλά και το σανατόριο που κτίστηκε πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά δε λειτούργησε ποτέ και σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στάβλο.