Μια και έχει την τιμητική της η εκκλησία του χωριού μας στη Γαλιά ανήμερα του Άγιου Γεώργιου, θέλω να πω δυο λόγια, για τους ιερείς από το '35 και μετά, τον Παπαγιάννη και τον Παπαγιώργη, και το ρόλο τους σαν ιερείς.
Ο Παπαγιάννης πρόλαβε το παλιό ναό, που φυσικά προλάβαμε και εμείς κάποιοι παλιοί.
Ήταν ένας πολύ όμορφη εκκλησία δικλιτη, με αστέρια σε όλη την οροφή.
Δεν είχε ηλεκτρικά φώτα, και στο φως των κεριών, τα αστέρια στην οροφή, έμοιαζαν με αληθινά!
Είχε ωραία πέτρινα γείσα επάνω στην οροφή , και όμορφα πέτρινα σκαλιστά παραθυράκια.
Η εκκλησία μας έγινε νέα τρίκλιτη επί Παπαγιώργη, όμως και οι δυο ιερεύς, είχαν καταφέρει τρία βασικά πράγματα.
Να δυναμώσουν την πίστη των χωριανών, να κρατήσουν το χωριό ενωμένο στα εύκολα και στα δύσκολα, να κρατήσουν επίσης και πολλά έθιμα του τόπου αναλλοίωτα.
Ο τρόπος που λειτουργούσαν οι ιερείς μας, ήταν ο παλιός παραδοσιακός τρόπος, που είχε πολλά επιπλέον τελετουργικά, και σε πολλά σημεία είχε και αρκετά δρώμενα, που έμοιαζαν πολύ με τα θεατρικά.
Διαβάστε τη συνέχεια στην ανάρτηση του λαογράφου Γιώργου Χουστουλάκη:
