Μιλώντας για την Αγία Μαρίνα, το μυαλό κυρίως των Κρητικών πηγαίνει αμέσως στη Βόνη, στο ιστορικό μοναστήρι που κάθε χρόνο κατακλύζεται από χιλιάδες πιστούς που σπεύδουν από κάθε γωνιά της Κρήτης και της Ελλάδας
Να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα, να ζητήσουν τη βοήθεια της Αγίας, να την ευχαριστήσουν για ένα ακόμα θαύμα της. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πηγαίνουν με τα πόδια, κουβαλώντας άρτους, λαμπάδες ή όποιο τάμα τους .
Νότια λοιπόν του χωριού Βόνη, στο Νομό Ηρακλείου και απόσταση 500 μ. περίπου βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας, το οποίο θεωρείται θαυματουργό. Παλιότερα μάλιστα, όπως πιστεύεται, ανάβλυζε από το χώρο του ιερού άγιασμα.
Συγκεντρώνει χιλιάδες προσκυνητές από όλα τα μέρη της Κρήτης, την ημέρα του εορτασμού της Αγίας, στις 17 Ιουλίου.
Η παράδοση και οι πηγές
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η περιοχή, στην οποία βρίσκεται η εκκλησία της Αγ. Μαρίνας ήταν ιδιοκτησία του Χοσρέφ Πασά από τη Βόνη και την πούλησε στον Ιωάννη Καπαρουνάκη από το Θραψανό. Ο αγάς δε συμπεριέλαβε στο συμβόλαιο μια ερειπωμένη εκκλησία, που ήταν μέσα στο κτήμα. Ο Καπαρουνάκης την ανοικοδόμησε με τη συνδρομή των κατοίκων Βόνης και Θραψανού το 1901. Μαρμάρινη επιγραφή στην είσοδο του μικρού ναού αναφέρει: «Ο ιερός ούτος ναός ωκοδμήθη ευλάβει εισφορά και φροντίδι του ευσεβούς Ιωάννου Α. Καπαρουνάκη εκ Θραψάνου εν έτει 1901».
Πάνω από τη μικρή εκκλησία κτίστηκε νέος μεγαλοπρεπής ναός, ξενώνες κλπ. Ο ναός αποτελούσε ιερό προσκύνημα και το διοικούσε επταμελής επιτροπή απο τα οποία τρία μέλη ήταν απο το Θραψανό, τρία απο την Βόνη και προεδρεύων ήταν ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Κρήτης.Σήμερα αποτελεί αυτόνομη Μονή με ολιγάριθμες μοναχές.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, ο Ιωάννης Καπαρουνάκης περνούσε από τη θέση του σημερινού μοναστηριού για το χωριό του και σταμάτησε στο σημείο για να δροσιστεί, διότι δεν ένιωθε καλά. Ήπιε από το άγιασμα και αμέσως εξαφανίστηκαν τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, ενώ στο σημείο βρήκε και μια μικρή εικόνα της Αγίας Μαρίνας.
Τότε ζήτησε από τον Τούρκο διοικητή να του επιτρέψει να χτίσει ένα μικρό ναό, πράγμα όμως που δεν κατέστη δυνατό. Όταν αργότερα άρχισαν να αρρωσταίνουν τα παιδιά του Τούρκου και να πεθαίνουν, μόνο τότε ο Τούρκος φώναξε τον Ιωάννη Καπαρουνάκη – που είναι και ο κτήτωρ της μονής – λέγοντάς του ότι θα γίνει πράξη το ζήτημα που του είχε θέσει.
«Το έφεραν από την Αθήνα. Βουβό και «ξύλο» ήτανε. Το λέω και ανατριχιάζω. Έσβηναν τα κεριά που οι πιστοί άναβαν στη Χάρη της, και ξαφνικά το δυο-τριών χρονών παιδί άρχισε να κινείται. Η μάνα λιγώθηκε και ύστερα αρχίσαμε να κλαίμε όλοι μαζί!..»
Πολλά και ξακουστά είναι τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας της Βόνης, με το παραπάνω να εκδηλώνεται την παραμονή της Χάρης της. Μπροστά στα μάτια της κας Μαρίνας Παπαδάκη, όπως ανέφερε μιλώντας στη “Ν.Κ.”, ένα 3χρονο αγόρι, που κειτόταν παράλυτο σε ένα στρωματάκι δίπλα από τα κεριά που άναβαν οι πιστοί, ξαφνικά μίλησε και σηκώθηκε. Κατά την εξιστόρηση της νέας μαρτυρίας, ανήμερα της εορτής της Αγίας, άλλοι πιστοί κάνοντας τον σταυρό τους, ανατριχιάζοντας από τα όσα άκουγαν, μίλησαν για τη δική τους περίπτωση, όπως η κα Γιασεμή Κυριακάκη.
Αντιμετώπιζε, όπως είπε, την τελευταία δεκαετία σοβαρό πρόβλημα στα χείλη της και έγινε καλά τα τελευταία δύο χρόνια, με τη βοήθεια της Χάρης της Αγίας, που «εξαφάνισε τις πληγές». Υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες από ανθρώπους και αυτό φανερώνεται από τα αναθήματα που κρεμούν οι πιστοί στις εικόνες. Έχουμε μαρτυρίες πολλών ανθρώπων, τόνισε και ο εφημέριος της Μονής πατήρ Κορνήλιος. «Ήρθε μια κυρία πέρσι, μια καθημερινή, στο μοναστήρι, προκειμένου να προσευχηθεί με βαθειά πίστη στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας. Τη ρώτησα αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, διότι έκλαιγε με λυγμούς, και μου απάντησε ότι έρχεται από μακριά και ότι είχε καρκίνο στο μαστό. «Είδα στο ύπνο μου την Αγία Μαρίνα και μου είπε.. έλα στο σπίτι μου και μη φοβάσαι», μου ανέφερε η κυρία. Μετά από κάποιους μήνες ξανάρθε μαζί με τους συγγενείς της και μου είπε ότι δεν έχει τίποτα. Αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα θαύμα της Αγίας», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Ιδιαίτερα συγκινητικά για τον κ. Ψάλια ήταν τα όσα εκτυλίχθηκαν, πάντως, χτες στη μονή, με «πρωταγωνιστές» μια οικογένεια αθίγγανων που ήρθαν ευλαβικά να ευχαριστήσουν τη Χάρη της, για τη σωτηρία, πέρυσι, του παιδιού τους. Το παιδί τους είχε πρόβλημα στην καρδιά και οι γιατροί το είχαν ξεγράψει. «Ήρθαν στη μονή με τα πόδια από το Ηράκλειο. Κατά την είσοδό τους, πάνω από τα ρούχα τους φορούσαν άλλα , μαύρα, τα οποία στη συνέχεια τα έβγαλαν και τα άφησαν δίπλα στην εικόνα, όπως και χρήματα αλά και μια χρυσή λίρα. Η μάνα του κοριτσιού ήταν με τα γόνατα. Η γιαγιά και ο πατέρας του παιδιού κουβαλούσαν μια ντενέκα λάδι και δύο χαλιά. Κλαίγαμε όλοι όσοι τους ακούγαμε κατά τη διάρκεια της προσευχής τους».
Αναδημοσίευση από την εφημ. «Νέα Κρήτη» 18/07/2009
Η βιογραφία της Αγίας Μαρίνας
Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’, το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε τον Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ’ αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του. Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει σύζυγός του. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση «είμαι χριστιανή».
Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά, τόσο ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε. Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: Ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την Αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η Αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και τη ράχη τον ταπείνωσε.
Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στον Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο ο έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, που έτσι πήρε το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Τα άγια λείψανάα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωσή της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ, σύμφωνα με άλλες πηγές, βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομά της, ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος.