Η εποχή του 1965 στο Ηράκλειο φέρνει στον νου εικόνες μιας πόλης που διατηρούσε την αυθεντικότητά της, κι ένα φωτογραφικός περίπατος στο Μεϊντάνι μας μεταφέρει πίσω σ' εκείνη τη μαγεία.
Η ζωή τότε κυλούσε με έναν πιο αργό και σχεδόν ρομαντικό ρυθμό. Τα κλασσικά τρίκυκλα γεμάτα φορτία, που διέσχιζαν τους δρόμους, είχαν γίνει σήμα κατατεθέν της εποχής. Με το χαρακτηριστικό θόρυβό τους, έδιναν ζωή στους δρόμους και προμήνυαν την διαρκή κίνηση και δραστηριότητα που συνόδευε τη ζωή στην πόλη.
Στα σημεία όπου συγκεντρωνόταν ο κόσμος, οι τροχονόμοι, με τις χαρακτηριστικές στολές τους και τη Βαρέλα, εξασφάλιζαν την τάξη στην κυκλοφορία. Ήταν οι φύλακες μιας εποχής που η ανθρώπινη επαφή και η αλληλεγγύη ήταν περισσότερο παρούσες από ποτέ.
Στα 50 τετράγωνα που περιβάλλουν το Μεϊντάνι, καταστήματα που έχουν γίνει θρύλος συντηρούσαν την παράδοση και την καθημερινότητα των κατοίκων. Ο Ηλιόπουλος με τα ρολόγια του, που συνδύαζαν την ακρίβεια με την τέχνη, ήταν ο αγαπημένος προορισμός για όσους ήθελαν να αποκτήσουν ένα ποιοτικό ρολόι.
Το κατάστημα υφασμάτων Μυλωνακης προσέφερε μια πληθώρα επιλογών για να ντύσουν τη φαντασία των νοικοκυρών, ενώ το φαρμακείο του Παπαδάκη, πάντα γεμάτο με φροντίδα και γνώσεις, αποτελούσε το στήριγμα της υγείας της γειτονιάς.
Το χρυσοχοείο του Παχάκη, με τη λαμπερή του βιτρίνα, ήταν ο προορισμός για τις οικογενειακές στιγμές που ζητούσαν μια δόση πολυτέλειας, όπως οι γάμοι και οι βαπτίσεις. Τα οπτικά του Αγγελόπουλου πρόσφεραν ευκρίνεια στον κόσμο, αλλά και στυλ, καθώς οι κάτοικοι ήθελαν να βλέπουν και να φαίνονται καλά.
Η μυρωδιά καφέ και καβουρδισμένου καφέ αναδυόταν από το καφεκοπτείο του Χαρωνίτη, που ήταν σημείο συνάντησης για τις παρέες που συζητούσαν και μοιράζονταν ιστορίες της ημέρας.
Μην ξεχνάμε το μαγαζί του Πρατικάκη, με τα υαλικά δώρα και είδη οικιακής χρήσεως, που πάντα είχε κάτι ξεχωριστό να προσφέρει για κάθε εορτασμό και περίσταση.
Το Ηράκλειο του 1965 ήταν μια πόλη γεμάτη ζωή, χρώματα και ιστορίες, που ακόμα και σήμερα μας προκαλεί νοσταλγία. Η μνήμη των ανθρώπων και των τόπων αυτών ζει μέσα από τις διηγήσεις και τις αναμνήσεις, θυμίζοντας μας πως η παράδοση είναι η βάση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
