Μετά τις τελευταίες αυξήσεις στις ποικιλίες Robusta, και βέβαια τον πολυτελή Arabica , αλλά και την επαναφορά στα σερβιριζόμενα στο 24% ΦΠΑ, τα καταστήματα εστίασης αντιμετωπίζουν ξανά το υπαρξιακό ερώτημα, τι ποσό μετακυλύουμε στον καταναλωτή , που πλέον θα πληρώνει για ένα καφέ 5 -6 ευρώ σε ένα μέσο χώρο αναψυχής.
Οι αυξήσεις στις ποικιλίες από τις οποίες παρασκευάζονται ο εσπρέσο και και ο καπουτσίνο, οφείλονται στις κλιματολογικές συνθήκες, καθώς οι χώρες παραγωγής Βραζιλία, Βιετνάμ ,Ινδονησία φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν συνθήκες ξηρασίας , οι οποίες μειώνουν την παραγωγή, ενώ ο κόκκος που παράγουν είναι κατώτερης ποιότητας και πιο μικρός.
Οι καταστροφικές καταιγίδες που ακολουθούν την μεγάλη ξηρασία, δεν επιτρέπουν τη συλλογή του καρπού, ενώ οι μαυραγορίτες του καφέ, είδη αποθηκεύουν κόκκους με σκοπό την πώλησή τους σε ακόμη ακριβότερες τιμές, την κατάλληλη στιγμή.
Οι χώρες αυτές αντιμετωπίζουν τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων ετών , ενώ μεγάλο πρόβλημα είναι και οι γεωπολιτικές εξελίξεις με τις διακοπές στην κυκλοφορία πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα λόγω των επιθέσεων των Χούθι.
Αναφορικά με τον ελληνικό καφέ, το 24% που επανήλθε στα σερβιριζόμενα στους χώρους αναψυχής από την 1η Ιουλίου, θυμίζει τον κακό κήρυκα , των δεινών που έπονται.
Παρατηρούμε ότι οι κλιματολογικές συνθήκες όπως διαμορφώνονται όλο και πιο έντονα και με ταχύ ρυθμό, προκαλούν καταστροφές στις παραγωγές των παραδοσιακών προϊόντων με αποτέλεσμα , καμία αύξηση ή παροχή να μην καλύπτει πλέον τις βασικές ανάγκες του καταναλωτή, ο οποίος παρά τις εξαγγελίες , παρακολουθεί τις ανατιμήσεις με τρόμο και νιώθει ανήμπορος και ανυπεράσπιστος μπροστά σε αυτές.
Ήδη πολλοί από εμάς έχουν περιορίσει την κατανάλωση καφέ, και αυτό είναι εμφανές στους επιχειρηματίες των αντίστοιχων χώρων , καθώς η πλέον οικονομική έξοδος, γίνεται και αυτή απλησίαστη ,τουλάχιστον με τη συχνότητα που τη συνηθίζαμε.
Για να δούμε και τι εναλλακτικές μας όμως, καθώς πάντα σε περιόδους δεινότητας οι λύσεις βρίσκονται ,έχουν παραδοσιακή μορφή , και δε προκαλούν εθισμό στον οργανισμό μας. Τον καφέ από κριθάρι και ρεβύθι, τον έχετε ποτέ δοκιμάσει;
Είναι υποκατάστατο καφέ, ,δεν περιέχουν καφεΐνη ωστόσο μιμούνται τέλεια τη γεύση του καφέ, με την προσθήκη φυτικών συστατικών, όπως σύκα, ρίζα τσίκορι, στάρι, χαρούπι, παντζάρι, σίκαλη, βελανίδι, ρεβίθι και μελάσα. Ναι ήταν η ελληνική απάντηση την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου ,για ένα καφεδάκι.
Θα σκεφτείτε μα εκεί καταντήσαμε; Όχι δεν είναι κατάντια καθώς πλέον όσοι προσέχουν τις διατροφικές τους συνήθειες δεν επιλέγουν την υπερδιέγερση του καφέ και τον εθισμό που προκαλεί. Ο «εναλλακτικός» καφές πλέον υπάρχει συσκευασμένος , αλεσμένος, μυρωδάτος, έτοιμος, όπως και το ευεργετικό πράσινο τσάι, ή όλα τα αφεψήματα από βότανα της ελληνικής γης.
Ναι ας σταματήσουμε να καταναλώνουμε εισαγόμενα, όσο κι αν μας σπρώχνουν σε συρρίκνωση της πρωτογενούς παραγωγής μας για την αποδοχή προϊόντων με σφραγίδα άλλης Ευρωπαϊκής χώρας και όχι μόνο. Κι αυτό αν προσέξετε συμβαίνει σε όλα τα είδη, διατροφής.
Ας απαντήσουμε με κατανάλωση ελληνικών προϊόντων, και αυτό γιατί σα χώρα μπορούμε να παράξουμε τα πάντα και να μην παρακολουθούμε αποσβολωμένοι, τη μετατροπή της χώρας μας σε πεδίο φωτοβολταικών (πράσινης ενέργειας) και θερμοκηπίων.
Συραγώ Χορταριά
