Ένας από τους σημαντικότερους αγίους της Ορθόδοξης αλλά και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, είναι ο άγιος Νικόλαος, τη μνήμη του οποίου εορτάζουμε σήμερα 6 Δεκεμβρίου.
Είναι ο προστάτης των ναυτικών και το όνομά του παραμένει ένα από τα πιο διαδεδομένα ως τις μέρες μας. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ανήμερα του Αγίου Νικολάου γιορτάζει η μισή Ελλάδα. Ωστόσο, ο Άγιος Νικόλαος είχε έναν ακόμη "ρόλο" που χάθηκε σιγά – σιγά στα βάθη του χρόνου
Ψάχνοντας την ιστορία του στα διαφορετικά χριστιανικά δόγματα και τις ευρωπαϊκές κουλτούρες, ανακαλύπτει κανείς ότι ο Άγιος Νικόλαος είναι στην ουσία ο… Άγιος Βασίλης. Όχι φυσικά ο Άγιος Βασίλειος ως ιστορική προσωπικότητα, αλλά ως η “προσωποποίηση” του πνεύματος των Χριστουγέννων, αυτού που κάθε χρόνου τα παιδιά λαχταρούν αναμένοντας να τους φέρει τα δώρα.
Διόλου τυχαία, ο “δικός μας” ‘Αη Βασίλης, συναντάται ως Άγιος Νικόλαος στα περισσότερα μέρη του κόσμου, για να καταλήξουμε μέχρι τη σημερινή “οικουμενική” φιγούρα του Santa Claus με την κατακκόκινη στολή και τα παχιά λευκά γένια.
Μπορεί λοιπόν εμείς να τον αποκαλούμε Βασίλη, όμως αν τον συναντήσεις πουθενά εκτός ελληνικών συνόρων, τότε δεν θα ακούσει στο όνομα Bill. Αντίθετα θα “γυρίσει” να τον αποκαλέσεις Νικόλαο. Πολύ απλά η ελληνική παράδοση, άλλαξε λίγο το όνομα του ασπρογένη χοντρούλη, για να μπορέσει να χωρέσει και τα έθιμα του Άγιου Βασίλειου, ο οποίος και μοίρασε για πρώτη φορά την παραδοσιακή βασιλοπιτα. Επίσης, σε όλο τον κόσμο ο Άη Βασίλη πετάει από σπίτι σε σπίτι ξημερώματα Χριστουγέννων και όχι πρωτοχρονιάς. Η ειρωνεία είναι πως, ενώ προσπαθήσαμε να εξελληνίσουμε τον Άγιο Βασίλη, η αλήθεια είναι ότι αυτός ήταν πάντα μέλος της “ελληνικής ομογένειας”.
Παρατηρώντας μια ορθόσοξη εικόνα του Άγιου Νικόλαου δεν υπάρχει καμία ομοιότητα με τον σημερινό Santa Claus. Όσο όμως κι αν φαίνεται απίθανο όμως είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. O γνωστός σε εμάς προστάτης των θαλασσών, στον οποίο πίστευαν και πολλοί άλλοι ναυτικοί, όπως οι γείτονες Ιταλοί. Ήταν λοιπόν αυτοί το 1087 μ.Χ που συμμετείχαν στην εκστρατεία μεταφοράς των λειψάνων του Αγίου στο Μπάρι, από την Μύρα της Μικράς Ασίας. Οι ναυτικοί έκλεψαν τα οστά παρά τις αντιρρήσεις των εκεί χριστιανών, για να τον προστατέψουν από την επιδρομή πειρατών.
Η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα σε όλη την Ευρώπη και ιστορίες κάνουν λόγο για τον προστάτη των θαλασσών, αλλά πλέον και των παιδιών που πετά στους αιθέρες πάνω στο άλογο του και μοιράζει χρυσό σε φτωχούς ρίχνοντας τον από την καμινάδα των σπιτιών.