Ένα από τα ομορφότερα φαράγγια των Χανίων είναι το Σφακιανό φαράγγι ή φαράγγι του Βαρθολομά όπως ονομάζεται εναλλακτικά, αν και είναι περισσότερο γνωστό με την πρώτη ονομασία.
Βρίσκεται στα νότια παράλια του νομού Χανίων στην επαρχία Σφακίων με τα αμέτρητα και απρόσιτα φαράγγια της.
Έχει μήκος 6,5 χιλιόμετρα και η πεζοπορία μέσα στην κοίτη του είναι σχετικά εύκολη και βατή, ανάλογα με το πως το βλέπει ο καθένας.
Υπάρχουν δύο επιλογές για να φτάσει κάποιος στην αρχή του φαραγγιού: ο πρώτος και ευκολότερος είναι με αυτοκίνητο εξοπλισμένο για βουνά από το χωριό Ίμπρος ακολουθώντας ένα χωματόδρομο 10 χιλιομέτρων.
Ο δεύτερος και σαφώς πιο επίπονος αλλά και πιο ενδεδειγμένος για να απολαύσει κανείς τη φύση είναι ξεκινώνυας από τη συνοικία Αμμουδάρι του χωριού Ασκύφου, όπου ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 προσεγγίζεται το οροπέδιο της Ταύρης με το καταφύγιο του ΕΟΣ Χανίων.
Ακολούθως συναντάμε το οροπέδιο Νιάτο βλέποντας τριγύρω τις επιβλητικές κορυφές Κάστρο και Φανάρι, εν συνεχεία βρίσκουμε το εγκαταλελειμένο χωριό Καλοί Λάκκοι και τέλος μετά από μισάωρο επιπλέον περπάτημα σε μια ρεματιά προσεγγίζουμε τον παλαιό οικισμό Άγιο Παύλο με το εκκλησάκι που έχτισαν κάτοικοι της Χώρας Σφακίων το 1407.
Ουσιαστικά λοιπόν από τον Άγιο Παύλο αρχίζει η πεζοπορία μέσα στο Σφακιανό φαράγγι, το οποίο διασχίζεται στη συντριπτική του πλειονότητα μέσα στην ξερή κοίτη του και περπατώντας πάνω σε χοχλάδι, δηλαδή κάπως άγριο και κοφτερό πέτρωμα.
Ξεκινάει από υψόμετρο 1200 μέτρων και απαιτούνται γύρω στις 3 ώρες για τη διάσχισή του, κατά τη διάρκεια των οποίων ο πεζοπόρος θα μπορέσει να θαυμάσει το άγριο φυσικό τοπίο με την πλούσια από πρίνους, πεύκα, κυπαρίσσια και κουκουναριές αυτοφυή βλάστηση του φαραγγιού.
Μπορεί το Σφακιανό φαράγγι να μην έχει τη φήμη της Σαμαριάς, την αγριάδα του Κλάδου ή της Τρυπητής, τα υψηλά κάθετα τοιχώματα της Αράδαινας, αλλά σίγουρα παρουσιάζει τη δική του μοναδική ομορφιά, ασχέτως εάν δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ακόμα.
Όσο όμως εντυπωσιακές εικόνες συναντάμε καθόλη τη διάρκεια της πεζοπορίας μέσα στο φαράγγι, όταν φτάνουμε κοντά στην έξοδό του, άλλο τόσο οι θετικές εντυπώσεις δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό λόγω της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος στο παρθένο τοπίο.
