Τη λύση της κλιμακωτής αποπληρωμής του λαδιού προτείνει ο Μιχάλης Αλμπαντάκης ως την καλύτερη έτσι ώστε οι παραγωγοί να βγαίνουν κερδισμένοι και να επιτυγχάνουν, συνολικά, καλύτερες τιμές.
Ο πρώην αντιδήμαρχος, νυν δημοτικός σύμβουλος και βασικό στέλεχος της Cretan Mill member of Almpantakis group of companies, σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο maleviziotis.gr, μίλησε για όλους και για όλα αναφορικά με το ελαιόλαδο.
Διαβάστε για την πρόβλεψη του Μιχάλη Αλμπαντάκη για τη φετινή τιμή στο λάδι, το τι χρειάζεται να γίνει από τους παραγωγούς, το πρόβλημα της λειψυδρίας αλλά και το πώς θα κλείσει η ελαιοκομική σεζόν στο Μαλεβίζι, σε ποιοτικό και ποσοτικό επίπεδο
Κύριε Αμπλαντάκη, είχαμε ένα θερμό καλοκαίρι που μπορεί να περιόρισε το δάκο και άρα έχουμε ποιοτικό ελαιόλαδο, αλλά ταυτόχρονα μείωσε αρκετά την παραγωγή λόγω της λειψυδρίας. Ποια είναι η κατάσταση γενικά και ειδικότερα στο Μαλεβίζι;
«Έχετε δίκιο. Είχαμε ένα από τα πιο θερμά καλοκαίρια και εάν είχαμε βροχοπτώσεις Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, τότε θα μιλούσαμε για την πιο καλή ποιοτική χρονιά. Το καλό είναι ότι το Μάιο που είχαμε το πιο γέννημα του δάκου είχε καύσωνα και τον έσκασε.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα λάδια τώρα να βγαίνουν κάτω από τρεις γραμμές και να είναι εξαίρετα. Ένα μικρό θέμα υπάρχει στην γεύση, λόγω των χαμηλών βροχοπτώσεων, που δίνει στο λάδι μια γεύση ξύλου αφού η ελιά έχει τη δυνατότητα να τραβάει τα αρώματα της περιοχής, οπότε έχει τραβήξει τη μυρωδιά του ξερού χόρτου.
Αλλά αυτό σύντομα θα διορθωθεί και θα μπορούμε να απολαύσουμε εξαιρετικά λάδια».
Η ποιότητα είναι εντυπωσιακή όπως λέτε, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και με την ποσότητα. Σε τι ποσοστό θα κυμανθούν φέτος οι ποσότητες ελαιόλαδου;
«Η Κρήτη φέτος θα πιάσει όπως υπολογίζουμε τους 90 με 100 χιλιάδες τόνους. Η περιοχή με το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η Μεσαρά που δεν υπήρχαν νερά για να ποτίσουν οι άνθρωποι.
Στο Μαλεβίζι μπορώ να πω ότι θα πιάσουμε περίπου το 80% της υπερ-βεντέμας που είχαμε το 2022-2023 που για μένα ήταν μια χρονιά σταθμός για την ελαιοπαραγωγή. Βέβαια θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι φέτος μπαίνουν και πολλά νέα ελαιόδεντρα στην παραγωγή, όπερ σημαίνει ότι το πρόβλημα της λειψυδρίας παραμένει μεγάλο και ειδικά στις περιοχές που ήταν αρδευόμενες.
Γενικά το Μαλεβίζι η παραγωγή φέτος είναι σχετικά πιο ψηλά σε σχέση με το Μ.Ο. των τελευταίων χρόνων και αρκετά πιο ψηλά σε σχέση με πέρυσι».
Αναφορικά τώρα με την τιμή του ελαιόλαδου. Πέρυσι λέγαμε ότι δεν θα πέσει κάτω από τα πέντε ευρώ. Που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή;
«Αυτή τη στιγμή κάποιοι αγοράζουν πέντε ευρώ, εμείς αγοράζουμε 5,5 ευρώ. Η τιμή γενικά είναι σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με την περίοδο στην οποία βρισκόμαστε. Ελπίζω να κρατηθεί σε αυτά τα νούμερα η τιμή, είναι κάτι που το θέλουν όλοι. Και οι παράγωγοι και οι έμποροι.
Όμως θέλει συγκροτημένη προσπάθεια από τους παραγωγούς. Οι έμποροι έτσι κι αλλιώς κερδίζουν το ίδιο, είτε το λάδι έχει πέντε ευρώ είτε έχει δέκα ευρώ. Οι παραγωγοί όμως θα παίξουν το πιο σημαντικό ρόλο στην τελική διαμόρφωση της τιμής. Τώρα όμως που έρχονται οι γιορτές και υπάρχουν επιπλέον έξοδα όπως ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας κα. , ίσως πιεστούν λίγο οι τιμές και έχουμε μια μικρή πτώση που πιθανότατα θα είναι παροδική».
Ποιο είναι δηλαδή το «μυστικό» από πλευράς παραγωγών έτσι ώστε να μην μειωθεί η τιμή και εάν γίνεται να αυξηθεί;
«Εγώ αυτό που προτείνω χρόνια τώρα είναι οι παραγωγοί να πουλάνε το λάδι τους σε όλες τις τιμές. Δεν γίνεται να έχουμε μια πτώση 5-10 λεπτά και να είναι οι παραγωγοί στις ουρές για να πουλήσουν το λάδι τους. Αναγκαστικά όταν υπάρχει αυξημένη προσφορά, να υπάρχει και πτώση της τιμής. Να γίνεται σταδιακή αποπληρωμή. Αυτή είναι η καλύτερη πρακτική για έχουν οι παραγωγοί το δικό τους ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής του λαδιού. Βέβαια κατά το παρελθόν να υπάρχουν πτωχεύσεις εταιρειών ή συνεταιρισμών και οι παραγωγοί να φοβούνται. Όμως γενικά η αλήθεια είναι μία. Εάν θέλουμε υψηλές τιμές, θα πρέπει να κάνουμε υπομονή στην πληρωμή. Όπως γίνονταν παλαιότερα με τις σταφίδες, που κόβαμε σταφύλια τον Αύγουστο και πληρωνόμαστε το Νοέμβριο. Γιατί δηλαδή να πληρώνεται το λάδι άμεσα;».
Οι ανταγωνιστές της Ελλάδας, όπως η Ισπανία και η Ιταλία πως τα πάνε φέτος αναφορικά με την παραγωγή και πόσο αυτό θα επηρεάσει τις τιμές στην Ελλάδα, εάν ο παραγωγός έχει τη δυνατότητα να περιμένει 4-5 μήνες για να κόψει το λάδι του;
«Η Ιταλία δεν έχει παραγωγή, αλλά η Ισπανία, η Τυνησία και το Μαρόκο έχουν υπερπαραγωγή. Επίσης και η γείτονα χώρα η Τουρκία όχι μόνο έχει αρκετή παραγωγή αλλά έχει και κυβερνητική πολιτική στην πώληση του, με αποτέλεσμα να κερδίζει πολύ υψηλές τιμές για την ποιότητα που παράγει. Κάτι που στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ποτέ. Εμείς κάνουμε πολιτική στο βαμβάκι, στα καπνά και τα προϊόντα της Νότιας Ελλάδας, οι κυβερνήσεις μας έχουν αφήσει στη τύχη μας».
Με δεδομένο ότι η κλιματική αλλαγή θα συνεχίσει να ταλανίζει τους παραγωγούς, τι ενναλακτικές λύσεις προτείνεται για τους αγρότες έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή τα επόμενα χρόνια;
«Η ελιά θέλει νερό. Ξεκάθαρο. Για αυτό οι αγρότες θα πρέπει να ζητήσουν υποδομές είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση είτε από το κράτος για να υπάρχει νερό. Και οι ίδιοι να αγοράσουν λάστιχα με μπεκάκια και να ποτίζουν μόνο την περίοδο που χρειάζεται η ελιά νερό, σε συνεννόηση με τον γεωπόνο τους. Και επίσης να κάνουν οτιδήποτε άλλο χρειάζονται οι ελιές όπως ραντίσματα, χαλκός, κλάδεμα κα. Δεν γίνεται να έχουμε απαιτήσεις και να πηγαίνουμε στα λιόφυτα μόνο όταν είναι να μαζέψουμε τις ελιές»
Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω, σαν όμιλος, η εταιρεία Αλμπαντάκης, τι καινούριο έχει φέρει στην αγορά;
«Έχουμε ανοίξει δύο σημεία παραγωγής. Το ένα είναι στο Αρκαλοχώρι με νέο ελαιοτριβείο στον παλιό συνεταιρισμό της περιοχής και είμαστε ευχαριστημένοι μέχρι τώρα από την ανταπόκριση του κόσμου. Επίσης έχουμε κάνει ένα νέο σταθμό συλλογής ελαιόκαρπου στη Φοινικιά, μισό χιλιόμετρο πριν το χωριό.
Επίσης όπως είναι γνωστό έχουμε το πυρινάδικο στην Ιεράπετρα. Φέτος κάναμε αλλαγές στο εργοστάσιο αυτό και για πρώτη χρονιά θα έχουμε πιο ποιοτικό πυρηνόξυλο, το οποίο θα διανέμεται από το υποκατάστημα μας στο Γάζι, στον κόμβο Κοκκινίδη. Έχουμε βγάλει από τη μέση τους μεσάζοντες και θέλουμε να προωθήσουμε αυτό το υλικό που στην ουσία είναι ανακυκλώσιμο. Είναι καύσιμη ύλη από υποπροϊόν της ελιάς, χωρίς όμως να δημιουργούμε ρίπους. Κάτι που είμαστε η μόνη εταιρεία που το κάνει στην Ελλάδα».
Συνέντευξη στο Μανόλη Χρονάκη
