Κάθε παιδί έχει τους δικούς του λόγους να είναι περήφανο για τον πατέρα του… και έτσι πρέπει, γιατί αλίμονο στο παιδί που δεν νιώθει περηφάνια για τη ρίζα του.
Του δικούς τους λόγους λοιπόν γράφει και η μαντιναδολόγος Κατερίνα Αεράκη στο αποχαιρετηστήριο μήνυμα που έγραψε για τον πατέρα της Βασίλη Αεράκη ή Φραγγοβασιλη που πέρασε στην αληθινή ζωή χτες:
Για τη ρίζα μου…το πατέρα μου..δε θα γράψω όπως συνήθως… ή όπως έγραψα για τη μάνα μου..αλλά μας ξάφνιασε…το φευγιο σου…
Για το πατέρα μου θα σας τον γνωρίσω όπως τον ήξερα εγώ και τα αδέλφια μου…
Βοσκός στα Ανώγεια πολλά χρόνια..
Άνθρωπος της βιοπάλης με χέρια γεμάτα πληγές από αυτήν αλλά καθαρά. Δε τα λέρωσε ποτέ με χάκι ξένου ανθρώπου..
Τη μάνα μας την έκλεψε. Της ορκίστηκε αιώνια αγάπη όπως και το έπραξε μέχρι την ώρα που έφυγε στον ύπνο του και μάλλον την έβλεπε όνειρο γιατί η μορφή του ήταν γαλήνια.
52 παιδιά κρέμασε στο λαιμό του και λαδωσε..αλλά και πάνω από 200 κουμπαριες.
Όπου και να σταθούμε μια πόρτα είναι ανοιχτή αρκεί να πούμε ότι είμαστε του Φραγγοβασιλη κοπέλια…
Μερακλής μέχρι το άπειρο… Το σπίτι μας δεν άδειασε ποτέ!! Θυμάμαι ειδικά στη γιορτή του τέτοιες μέρες..να ακούγονται πέντε λύρες λαούτα μαντολίνα και γλέντια ατελείωτα…
Στο σπίτι του πατερα μου φαγανε ξένοι ανθρωποι.. άγνωστοι…κονεψε φονικά μέχρι να κάμει τσι σασμους…κονεψε ζευγάρια που εκλεφτηκανε…εσαξε αδέλφια και ξένους..μπήκε στη μέση να μη σκοτωθουνε οικογένειες… Κι η μανα μου εκεί… υπομονετικά να τον υποστηρίζει και να τον αγαπά…
Μας πάντρεψε…μας βοήθησε όσο μπορούσε μέχρι και το τέλος…
Μας έμαθε ναμαστε περήφανοι…όχι εγωιστές..
Ναμαστε δίκαιοι..να χάνουμε και να μη βαρυγγομουμε…
Μέχρι το τέλος περήφανος…δε ξέρω τι να πρώτο θυμηθώ από το πατέρα μου αλήθεια…
Αν έχετε δει έναν άνθρωπο να μην έχει πει στη γυναίκα του ποτέ μια κουβέντα..ότι κι αν ειχε…ένας ήταν ο δικός μου ο πατέρας..όπως και σε εμάς..
Λίγα λόγια και σταρατα…η κάθε κουβέντα που έβγαινε από τα χείλη του ζυγιζε μια Κέρη..και παραπάνω…
Διαβάστε στην ανάρτηση της Κατερίνας περισσότερα: