Η ρίψη του σταυρού στα νερά κατά τα Θεοφάνεια έχει σκοπό να αγιαστούν τα ύδατα, να συμβολιστεί η καθαγίαση τους και να φύγει μακριά το κακό.Αυτή η παράδοση εκφράζει την πίστη ότι ο Χριστός έσωσε τον κόσμο και έφερε τη σωτηρία στους ανθρώπους, αγιάζοντας τη φύση.
Μετά τη ρίψη του σταυρού, συχνά συμμετέχουν κολυμβητές, κυρίως νέοι γνωστοί ως Βουτηχτάδες, που βουτούν στην θάλασσα, στο ποτάμι ή στη λίμνη για να ανασύρουν τον σταυρό. Ο κολυμβητής που θα καταφέρει να τον πιάσει γίνεται αποδέκτης της ευλογίας του ιερωμένου και των θερμών συγχαρητηρίων και θαυμασμού από τους γύρω παριστάμενους.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, οι καμπάνες ηχούν με χαρμόσυνο τόνο, ενώ οι σειρήνες των πλοίων που βρίσκονται κοντά προσθέτουν στην πανηγυρική ατμόσφαιρα. Οι πιστοί συχνά πίνουν από το αγιασμένο νερό, συνήθως τρεις γουλιές, με ευλάβεια και σεβασμό.
Επιπλέον, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, μετά τον αγιασμό των υδάτων, οι πιστοί πλένουν εικόνες, μηχανήματα και διάφορα είδη τους στα αγιασμένα νερά, με την ελπίδα ότι αυτά θα αγιασθούν και θα αποκτήσουν ευλογίες για το νέο έτος.
Αυτές οι παραδόσεις ενισχύουν τη σύνδεση του λαού με την Ορθόδοξη πίστη και τη σημασία των Θεοφανείων στη ζωή της κοινότητας.
Στην άγια εικόνα των Θεοφανίων ο Χριστός βρίσκεται μεταξύ ψηλών βράχων, που σμίγουν και σχηματίζουν «κλεισούραν». Τα νερά, που δεν είναι αγιασμένα, μας θυμίζουν την εικόνα του θανάτου – κατακλυσμού. Ο συμβολισμός των βράχων της εικόνας της γεννήσεως συνεχίζεται στην εικόνα των Θεοφανίων και καταλήγει στην εικόνα της καθόδου του Χριστού στον Άδη. Η εικόνα της βαπτίσεως παρουσιάζει τον Ιησού να εισέρχεται στα νερά, στον υγρό τάφο.
φωτό:αρχείου
