Όσο οι καιροί μας πάνε σε σκοτεινούς ατραπούς, όσο και αν βυθιζόμαστε στο έρεβος, της ανελευθερίας και της κατάρριψης όλων των αξιών του πολιτισμένου κόσμου, όσο και αν κοιτούμε με δέος τις δεκαετίες του 70, του 80 και του 90, που πέρασαν με τα ιδανικά μιας γενιάς που είχε γαλουχηθεί μετά από τις στερήσεις του 60,και τους αγώνες του 70 για να παλεύει για λευτεριά και δικαιοσύνη, τόσο θα πρέπει να αντιστεκόμαστε, στην μετάλλαξη που μας επιφυλάσσουν.
Δεν γίνεται ξαφνικά, ο «πλανητάρχης», που εκκρεμούν δικαστικές διαμάχες εις βάρος του, πιασμένος χέρι χέρι με τον προωθητή της ακροδεξιάς ατζέντας, των μέσων , της μαζικοποίησης και της χειραγώγησης να επανασχεδιάζουν το μέλλον του κόσμου και να τρομοκρατούν. Δεν γίνεται πολιτικές αδιαφορίας ανεκτικές και υποθαλπτικές για τους έχοντες, να καταδικάζουν σε φτωχοποίηση και φόβο τους πολλούς. Για ποια δημοκρατία, αξιοκρατία και συμπερίληψη μιλάμε ή πρέπει να τα αλλάξουμε όλα γιατί κυριαρχεί το μίσος και το χρήμα;
Θα αναφερθώ σε μια δασκάλα, που δεν έσκυβε κεφάλι και παρά την αστική της καταγωγή, οι σπουδές της την ώθησαν με κάθε τρόπο να υπερασπιστεί τον αγώνα της λευτεριάς. Αυτά οφείλουμε να προωθούμε ως πρότυπα ανθρώπους με δύναμη ψυχής και φρόνημα υψηλό. Όπως την ποιήτρια της Εθνικής μας αντίστασης την κα Σοφία Μαυροειδή –Παπαδάκη.
Υμνος του ΕΛΑΣ
Με το ντουφέκι μου στον ώμο σε πόλεις κάμπους και βουνά
της λευτεριάς ανοίγω δρόμους της στρώνω βάγια και περνά
Εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα
Το δίκιο και τη λευτεριά
Σ’ ακροβουνό και σε κοιλάδα
Πέτα πολέμα με καρδιά ω ΕΛΑΣ
ένα τραγούδι ειν’ η πνοή σου
καθώς στη μάχη πολεμάς
κι αντιλαλούν απ’ τη φωνή σου
πλαγιές και κάμποι ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ
Με χίλια ονόματα μια χάρη ακρίτας είτ’ αρματολός
αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είμ’ ο ίδιος ο λαός
Εμπρός ΕΛΑΣ…
Παντού η πατρίδα μ’ έχει στείλει φρουρό μαζί κι εκδικητή
κι απ’ την πνοή μου θ’ ανατείλει καινούργια λεύτερη ζωή
Εμπρός ΕΛΑΣ…
Αλί του που θα μ’ απειλήσει με τη σκλαβιά και την ντροπή
το θάνατο έχω καταργήσει δεν ξέρω φόβος τι θα πει
Εμπρός ΕΛΑΣ…
Με το ντουφέκι μου στον ώμο θα λάμψει η μέρα δεν αργεί
της λευτεριάς ν’ ανοίξω δρόμο για να διαβώ όλη τη γη.
Αυτός είναι ο ύμνος της Εθνικής Αντίστασης. Ο ύμνος που τραγουδιόνταν στις παρελάσεις των ανταρτών στις 12 Οκτωβρίου του 1944.
Η Εθνική Αντίσταση, είχε στους κόλπους της γενναίες Ελληνίδες και Έλληνες όπως τη Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, που γεννήθηκε στο Φουρνή. Στο Ηράκλειο Κρήτης φοίτησε στο Διδασκαλείο και πήρε το πτυχίο της. Δασκάλα και μετέπειτα πτυχιούχος Γαλλικής φιλολογίας. Εξάλλου και γυναίκες ηρωίδες σήκωσαν ψηλά με την αντιστασιακή τους δράση την απελευθέρωση της Ελλάδας. Γυναίκες που γνώριζαν να μάχονται για τα ιερά και όσια αυτού του τόπου.
Μετά από σαράντα χρόνια στην εκπαίδευση η ποιήτρια, πεζογράφος και δοκιμιογράφος κα Μαυροειδή-Παπαδάκη, τιμήθηκε με το βραβείο της εθνικής αντίστασης το 1946 για τη δεύτερη ποιητική συλλογή της «Της Νιότης και της Λευτεριάς». Ο ύμνος του ΕΛΑΣ , ήταν σε δικούς της στίχους και η ίδια τον πρωτάκουσε να τραγουδιέται στις παρελάσεις των ανταρτών με την απελευθέρωση.