Αυξητική τάση παρουσιάζουν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με θύματα και άνδρες στην Ελλάδα. Ενδεικτικό αυτού του φαινομένου είναι τα στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα στο Ηράκλειο.
Καταλήγοντας, η ψυχολόγος κάνει λόγο για την ντροπή και τον φόβο που νιώθουν οι άνδρες να αποκαλύψουν στον κοντινό τους περίγυρο την βία που έχουν υποστεί ή να καταγγείλουν το περιστατικό, καθώς ενδέχεται να αντιμετωπιστούν καχύποπτα και εντέλει να κατηγορηθούν με συνέπειες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, όπως σημειώνει η κυρία Σκαμπαρδώνη, συντελούν στον εγκλωβισμό τους σε ένα ψυχοφθόρο περιβάλλον.
Από την πλευρά του, ο έγκριτος δικηγόρος και διδάκτωρ Εγκληματολογίας, Παναγιώτης Παπαϊωάννου μιλώντας στην «Απογευματινή» αναφέρει πως ο ο πραγματικός αριθμός περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος των ανδρών είναι πολλαπλάσιος από τον εμφανή αριθμό των καταγγελιών που γίνονται δικογραφίες και φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες.
Ο γνωστός ποινικολόγος τόνισε ότι στη δικαστηριακή πρακτική καταγράφονται και εκδοχές της ενδοοικογενειακής βίας με θύματα άνδρες που καθιστούν την τυποποίηση εφικτή.
Πρόκειται για μορφές αυτοδικίας που αντιμετωπίζουν οι άνδρες στο πλαίσιο γάμου, η συστηματική γονεϊκή αποξένωση των παιδιών από τον πατέρα με αυτουργό τη μητέρα στο πλαίσιο συγκρουσιακού διαζυγίου, πρακτική που έχει περάσει κι αυτή από σαράντα κύματα στο αν αποτελεί ή όχι μορφή ενδοοικογενειακής βίας, ώσπου τελικά να ενταχθεί με το νόμο 4800/2021 στο κείμενο των αρ. 1513, 1514 και 1532 του Αστικού Κώδικα ως λόγος κακής άσκησης της γονικής μέριμνας.
Η χρήση τεχνολογιών όπως το "panic button" είναι χρήσιμη, αλλά δεν αρκεί. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν προειδοποιούν ότι η βία δεν κάνει διακρίσεις και πρέπει να αντιμετωπίζεται συλλογικά και αποφασιστικά