Έγινε η μεγαλύτερη θεατρική ατραξιόν των αρχών του 20ου αιώνα
Ήταν μυστήρια, αινιγματική ή απλώς αδιάφορη γυναίκα; Πολλοί προσπάθησαν να εξηγήσουν το διαρκώς σοβαρό ύφος της, αποδίδοντάς το σε ντροπή, μελαγχολία ή ακόμα και απέχθεια προς την κωμωδία. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Η Σου, που έγινε γνωστή για το χαμόγελο που ποτέ δεν έδειχνε, είχε μια ιστορία που ξεπερνούσε κάθε απλή εξήγηση.
Όλα ξεκίνησαν το 1900, σε μια εποχή που η Νέα Υόρκη είχε πληθυσμό μόλις 3.500.000 κατοίκους, στην πλειοψηφία τους άνθρωποι της εργατικής τάξης, που αναζητούσαν μια προσιτή και λαϊκή ψυχαγωγία, μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.
Το θέατρο Βοντβίλ (Veaudeville) ήταν ακριβώς αυτό, μια παρουσίαση αξιοπερίεργων προσώπων, που έδειχναν την ιδιαιτερότητα τους μπροστά στο κοινό και μάζευαν αντιδράσεις. Το θέατρο Χάμερστιν, ήταν ο τόπος συνάντησης των θεατρόφιλων της εποχής, στη Νέα Υόρκη. Από το 1907 κι έπειτα, ο Γουίλι Χάμερστιν, μια περσόνα του πρώιμου κινηματογράφου, έστησε ορισμένα από τα πιο δημοφιλή δρώμενα στο συγκεκριμένο θέατρο, την εμφάνιση της Sober Sue, μιας νεαρής κοπέλας που δεν γελούσε ποτέ.
Το δρώμενο
Η αποστολή ήταν φαινομενικά απλή: όποιος ένιωθε πως «το είχε» με το χιούμορ, καλούνταν να προσέλθει στο roof garden του θεάτρου, ώστε να κάνει τη Σου να γελάσει. Αν τα κατάφερνε, θα κέρδιζε 1.000 δολάρια (σημερινή αξία: 30.000 δολάρια).
Δεκάδες κωμικοί με μπριόζικο χιούμορ και απίστευτο ταμπεραμέντο βρέθηκαν στο Χάμερστιν, για να κάνουν τη Σου να μειδιάσει έστω. Κανείς δεν τα κατάφερε. Αξίζει να τονίσουμε πως η Σου έπαιρνε μόλις 20 δολάρια για κάθε παράσταση (τρεις παραστάσεις την εβδομάδα).
Τι συνέβαινε με την Σου
Η Σούζαν Κέλι (ή Σουζαν Κόουλ) όπως θρυλείται πως ήταν το πραγματικό όνομα της “Sober Sue”, ήταν ένα κορίτσι που έπασχε από το σύνδρομο Mobius, μια σπάνια περίπτωση παράλυσης των κρανιακών μυών που δημιουργούν το γέλιο. Εμφανίστηκε για επτά χρόνια στο θέατρο Χάμερστιν και συνέχισε να κερδίζει λιγοστά χρήματα από τη σπάνια πάθηση της, παίζοντας σε τσίρκο, ως και το 1943.
