Πριν από 19 χρόνια ο Ανέστης Αναστασιάδης, το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα της Δαμάστας, ζούσε το δικό του ποδοσφαιρικό όνειρο καθώς ξεκινούσε την καριέρα του από μια ομάδα που αποτελεί όνειρο χιλιάδων νέων παιδιών.
Το 2000 από την Πτολεμαΐδα όπου μεγάλωσε, έπαιρνε το «εισιτήριο» για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα και να αγωνιστεί στη δεύτερη ομάδα της, για δύο χρόνια. Όπως μάλιστα έχει δηλώσει, η παρουσία του εκεί αποτέλεσε για εκείνον ένα πανεπιστήμιο και έγινε καλύτερος τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως ποδοσφαιριστής, παίζοντας τότε δίπλα σε ανερχόμενα αστέρια όπως ο Ινιέστα, ο Βαλντές και ο Τιάγκο Μότα. Έχει ενδιαφέρον να διαβάσουμε μια πρόσφατη συνέντευξη του Ανέστη Αναστασιάδη, που εξιστορεί εκείνα τα χρόνια της ζωής του στην Βαρκελώνη…
Για το πως ήταν η εμπειρία στη Μπαρτσελόνα:
«Ήταν μία σπουδαία και μεγάλη εμπειρία. Ήταν ένα… πανεπιστήμιο για εμένα η Μπαρτσελόνα! Εκεί έγινα καλύτερος τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ποδοσφαιριστής. Για εμένα πρόκειται για την σπουδαιότερη ομάδα του κόσμο και ένας από τους λόγους είναι ότι επενδύει στα νέα παιδιά και πιστεύει πολύ σε αυτά».
Για το τι του έχει μείνει μέχρι και σήμερα πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη:
«Μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ήμουν στην ομάδα, όμως, αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η ταπεινότητα που είχαν όλοι στην Μπαρτσελόνα, παρά το γεγονός πως επρόκειτο για έναν από τους κορυφαίους συλλόγους στον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που ξεχωρίζει την Μπαρτσελόνα και δύσκολα το συναντάς αλλού».
Για τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που ξεχώριζαν στα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα εκείνη την εποχή:
«Τότε υπήρχαν πολλοί σπουδαίοι παίκτες που στη συνέχεια έκαναν σημαντική καριέρα. Πέπε Ρέινα, Βίκτορ Βαλντές, Φερνάντο Ναβάρο, Τιάγκο Μότα, Αντρές Ινιέστα, Μπαμπακίντα και Ρομπέρτο Τρασόρας. Ωστόσο, υπήρχαν και άλλοι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές στην ομάδα τότε. Όμως δεν προχώρησαν τόσο πολύ στην καριέρα τους. Από θέμα συγκυριών πιο πολύ και από θέμα τύχης, μιας και αυτά είναι σημαντικά στο ποδόσφαιρο και μπορούν να σε βοηθήσουν να αναδειχθείς. Όπως έγινε για παράδειγμα στην περίπτωση του Κάρλες Πουγιόλ που ήταν να πάει δανεικός αλλά πήρε τις πρώτες του ευκαιρίες όταν οι υπόλοιποι κεντρικοί αμυντικοί της πρώτης ομάδας ήταν τραυματίες. Παρόλα αυτά από τότε μπορούσε κανείς να ξεχωρίσει τον Ινιέστα. Τον έβλεπες ότι έπαιζε με παιδιά μεγαλύτερα της ηλικίας και ότι από τότε είχε ηγετικές ικανότητες σε συνδυασμό με υψηλή τεχνική. Όπως και ο Μότα. Και οι δύο έδειχναν πως θα πήγαιναν μπροστά και θα έκαναν σπουδαία πράγματα».
Για τη φιλοσοφία που κυριαρχεί στη Μπαρτσελόνα:
«Η φιλοσοφία που επικρατεί στην ομάδα είναι ότι όλοι πρέπει να είναι ταπεινοί και να σέβονται. Κάτι που ξεκίνησε από τον Γιόχαν Κρόιφ χρόνια πριν. Επίσης, στο DNA του συλλόγου είναι το να δουλεύει με τα μικρά παιδιά με σύστημα και πρόγραμμα και να τους περνάει αυτή τη νοοτροπία. Βγαίνει από μόνη της αυτή η νοοτροπία. Κάτι που φαίνεται και στο παιχνίδι τους, όπου βλέπεις τα μικρά παιδιά να παίζουν το παιχνίδι κυριαρχίας που παίζει και η πρώτη ομάδα».
