Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Η πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συλλόγου Γυναικών Κρήτης η Κρουσανιώτισα Μαρία Πιτσικάκη δεν είναι μια γυναίκα όπως όλες τις άλλες.
Είναι μια γυναίκα που όπως θυμάμαι έλεγε παλιά η γιαγιά μου για τις άξιες γυναίκες «ότι βλέπει το μάτι της, κάνει το χέρι της»
Δημοσιογράφος, παιδί της τηλεόρασης μάλιστα αφού για μεγάλο διάστημα είχε μέχρι και δικιά της αγροτική εκπομπή σε τοπικό κανάλι, δημοσιογράφος στον έντυπο τύπο, δημοσιογράφος στον ηλεκτρονικό τύπο, συγγραφέας με αρκετά βιβλία στο ενεργητικό της, επιχειρηματίας με ένα εκπληκτικό μαγαζί «ΤΟ ΞΑΘΕΡΙ» το οποίο βρίσκεται εκεί που τα όρη του Κρουσώνα ενώνονται με το Ψηλορείτη, το τελευταίο διάστημα μας εξέπληξε δείχνοντας μας ένα ακόμα ταλέντο της: Τη ζωγραφική!
Άναυδοι μάλιστα έμειναν όσοι παρακολούθησαν την πρόσφατη έκθεση ζωγραφικής της που έγινε στον αγαπημένο της χώρο, το «ΤΟ ΞΑΘΕΡΙ», η οποία- κι αυτό είναι το εκπληκτικό, δημιουργήθηκε σχεδόν εξολοκλήρου την περίοδο του εγκλεισμού μας λόγω κορονοϊού.
Τελικά όντως, αυτή η γυναίκα δεν αφήνει δευτερόλεπτο της ημέρας ανεκμετάλλευτο, όταν μάλιστα την ρώτησα που βρήκε το κέφι να ζωγραφίζει τις μέρες που όλα γύρω μας μύριζαν αρρώστια, αυτή μου απάντησε πως όχι μόνο έχει περιφράξει τον εαυτό της απέναντι σε κάθε ασχήμια με κάθε μορφής τέχνη μα αντίθετα «ζωγράφιζε, ονειρευόταν, και σχεδίαζα την έκθεση». Αν λοιπόν δεν πεις το συναίσθημα αυτό «θαύμα ζωής» τότε ποιο θα πεις;
Ρωτώντας την επίσης πως ανταποκρίθηκε ο κόσμος στο κάλεσμα της μας είπε:
Είναι πραγματικά πολύ συγκριτικό 15 μέρες μετά τη λήξη της έκθεσης να παίρνω ακόμα συγχαρητήρια τηλεφωνήματα, μηνύματα και αγκαλιές. Μεγάλη μου τιμή! Όσα ευχαριστώ κι αν πω είναι λίγα. Τελικά, ο εγκλεισμός του Covid, ο οποίος μου βγήκε πολύ δημιουργικός, μου έδωσε πολύ, πάρα πολύ χαρά. Το λέω γιατί 20 πίνακες από τους 32 της έκθεσης δημιουργήθηκαν στη καραντίνα. Ζωγράφιζα, ονειρευόμουν και σχεδίαζα την έκθεση. Και να που το όνειρο βγήκε πραγματικότητα. Είναι αυτό που πιστεύω δηλαδή:
« Όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, θα βρει τρόπο να το πραγματοποιήσει.»
Κι εμείς αγαπητή Μαρία σου ευχόμαστε με τη σειρά μας να κατορθώνεις πάντα ότι βάζεις στο μυαλό σου… αν κι εγώ προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία περί τούτου…