Της Βαγγελιώς Κασσαπάκη
Μνήμες παλιές, με κουζίνες πεντακάθαρες μα ακατάστατες… Καλοσιδερωμένα τα κουρτινάκια στο παραθύρι, γυαλισμένα τα μπακίρια, κολλαρισμένες οι δαντέλες στα ράφια της πιατοθήκης και ασβεστωμένο το τζάκι που είχε τελειώσει πια και τη φετινή του αποστολή και δεν θα άναβε ξανά.
Το πόρτεγο καθαρό και στρωμένο, τα έπιπλα περασμένα με ένα πανί ποτισμένο με μια στάξη πετρέλαιο, τα τζάμια καθαρά κι αυτά με «οικολογικό» καθαριστικό, ρακή κι εφημερίδες παρακαλώ.
Η θεία μου –από τις καλύτερες μοδίστρες του χωριού και αργότερα του Ηρακλείου- μέσα στον πανικό για τα τελευταία τελειώματα των πασχαλιάτικων ρούχων κι εγώ να αναμένω το μπουρμπουάρ από τις γαλαντόμες πελάτισσές της αφού με μένα τα έστελνε στα σπίτια τους.
Η αυλή πεντακάθαρη και ολάνθιστη! Ένα ολόκληρο παρτέρι με κάλλες, και οι γλάστρες φρεσκοβαμμένες να μυρίζουν λαδομπογιά, γεμάτες με βιόλες διπλές και μονές, νεραγκούλες, μοσχομπίζελα, «στρατιωτάκια» (έτσι λέγαμε τις φρέζιες τότε). Από τις καλύτερες, από τις πιο λουλουδισμένες αυλές της γειτονιάς η αυλή της γιαγιάς μου.
Μέσα στον πανικό των ζυμωμάτων και του βαψίματος των αυγών, η γιαγιά μου έφτιαχνε απαραιτήτως και ντολμαδάκιατη Μεγάλη Πέμπτη.
Με φρέσκα κληματόφυλλα από τη μεγάλη κληματαριά της αυλής αν το Πάσχα ήταν όψιμο, με συντηρημένα σε άλμη -δικής της παρασκευής- αν ήταν πρώιμο. Εποχική η κουζίνα μας, προσαρμοσμένη στα υλικά κάθε εποχής. Εδώ πρέπει να επισημάνω πως και οι δυο μου γιαγιάδες έφτιαχναν τα καλύτερα ντολμαδάκια του κόσμου μου! Ποτέ μου δεν τα πέτυχα όπως εκείνες…
.cretangastronomy.gr