Ολοι ευχόμαστε οι ιαχές του Ερντογάν να είναι απλώς γρυλλίσματα σκύλου που γαβγίζει μεν, αλλά δεν δαγκώνει.
Είναι όμως έτσι; Γαβγίζει χωρίς να δαγκώνει ο γείτονας ή και γαβγίζει και δαγκώνει;
Ας ευχηθούμε να ισχύει το πρώτο για να έχουμε ένα ήρεμο καλοκαίρι στο Αιγαίο, κάτι που κανονικά θα πρέπει να θέλουν κι αυτοί για μια καλή τουριστική περίοδο, τη στιγμή μάλιστα που η οικονομία τους αντιμετωπίζει πολλαπλάσια προβλήματα από τα δικά μας;
Ας ευχηθούμε… ποιος μας βεβαιώνει όμως πως ο Ερντογάν θα κινηθεί με λογική και όχι με το προσωπικό του ένστικτο πολιτικής επιβίωσης; Ποιος μας λέει πως για να ξεφύγει από το στρίμωγμά του και τα προβλήματά του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, όπου κινδυνεύει να απομονωθεί, και εν όψει εκλογών δεν θα αποτολμήσει ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;
Γιατί αυτό δυστυχώς φανερώνει τούτη η καθημερινή κλιμάκωση της έντασης, με εμπρηστικές δηλώσεις του ιδίου και των πιστών του επιτελών, το ότι δηλαδή εγκαταλείπει τη διπλωματική γλώσσα και τους διεθνείς κανόνες ανεκτής συμπεριφοράς, άρα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι μπορεί να πράξει μέσα στην απελπισία του.
Επομένως δεν παύει να είναι άκρως επικίνδυνος, μια διαρκής απειλή για την ειρήνη στην περιοχή μας.
Ωστόσο, ένα θερμό επεισόδιο εν μέσω τουριστικής περιόδου που την έχουμε τόσο ανάγκη μετά τα τελευταία οικονομικά δεινά της χώρας μας, και στην οποία έχουμε στηρίξει τόσες ελπίδες, πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία,
Δεν πρέπει να παρασυρθούμε, ούτε σε λεκτικό επίπεδο ούτε στο ενδεχόμενο κάποιας προβοκάτσιας που μπορεί να ετοιμάζει το βαθύ κράτος του Ερντογάν.
Μόνο αυτό μας έλειπε σε αυτούς του δύσκολους, ούτως ή άλλως, καιρούς.