Γράφει ο Γιώργος Σταυράκης
Κραυγές… Πολλές κραυγές… Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα σήμερα.
Όχι φυσικά για όλλους, αλλά για εμάς τους 'τυχερούς' που έχουμε πρόσβαση στο ιντερνετ.
Με το ίντερνετ και πιο συγκεκριμένα με τα μέσα διαδικτύωσης όπως το facebook, έχεις εύκολη και άμεση πρόσβαση σε πληθώρα συναισθημάτων και σκέψεων των ατόμων που απαρτίζουν τον νέο σου κόσμο. Τη διαδικτυακή Πολιτεία στη οποία είσαι μέλος εσύ και οι διαδικτυακοί φίλοι σου. Μια Πολιτεία που ο καθένας χτίζει ή γκρεμίζει το σπίτι του, και κρύβει κάτω από ψεύτικες φώτο προφιλ ή φανερώνει καθετί του συμβαίνει δημόσια.
Στη πλειοψηφία όμως σε αυτή τη Πολιτεία, περπατάς στους δρόμους και βλέπεις στους τοίχους των άλλων συναισθήματα και σκέψεις, όλες ζωγραφισμένες με τις αναρτήσεις τους στους τοίχους αυτούς. Γίνεσαι μέτοχος των συναισθημάτων. Ακούς αυτές τις 'κραυγές'. Και είναι δυνατές σαν τη δική σου. Και τις συγκρίνεις με τη δική σου. Σε αυτή τη Πολιτεία όπου εσύ είσαι ο Κυβερνήτης, και μπορείς να εξοστρακίσεις κάθε πολίτη με διαγραφή και να ισοπεδώσεις τον τοίχο του με ένα απλό block, θεωρείς καθήκον να πάρεις μέρος σε αυτές τις 'κραυγές'.
Σχολιάζεις, εύχεσαι, μαλώνεις… Και αυτό που θα έκανες στη πραγματική σου ζωή για δύο τρεις φίλους, καλείσαι να το κάνεις στο μυαλό σου για τους πολίτες αυτής της διαδυκτιακής Πολιτείας η οποία κυβερνάται από εσένα. Με τον δικό σου ΄τοίχο' καθρέπτη του τρόπου σκέψης σου.
Ας καταλάβουμε ότι αυτή η Πολιτεία είναι εικονική. Τίποτε δεν ισχύει εκτός αν βγει από το διαδικτυακό σύμπαν και γίνει πραγματικό, χειροπιαστό. Αν συναντηθείς με τον άλλον. Και φυσικά με παρόμοιο τρόπο, οι κραυγές αυτές πρέπει να παραμείνουν εκεί. Στη διαδικτυακή Πολιτεία.
Θα βγουν έξω όχι οι κραυγές με τα συναισθήματα ατόμων που ούτε καν γνωρίζεις αλλά ατόμων που έχεις συναντήσει προσωπικά, όπως είναι και το φυσιολογικό. Μη ξεχνάτε ότι το ανθρώπινο σώμα κατασκευάστηκε να αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις, χειροπιαστά πράγματα. Να ακούει, να γεύεται, να αγγίζει, και να σκέπτεται αυτά που ακούει και διαβαζει, όσα μπορεί με τις περιορισμένες δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος να έχει.
Περιορίστε τις κραυγές αυτές.. Δεν μπορείτε να είσαστε μέτοχοι σε όλα. Λαμβάνετε αυτά που θα παίρνατε ως να διαβάζατε ένα βιβλίο.. Ιδέες, σκέψεις, εικόνες. Όχι συναισθήματα άλλων.