Πάντα μια τελετή τέτοιου είδους είναι άκρως συγκινιτική.
Όταν όμως υπάρχουν ακόμα ζώντες απόγονοι των μαρτύρων μια τόσο ηρωικής θυσίας, σαν αυτή των 62 στην Κρήτη μας που έγιναν μάρτυρες από την ναζιστική θηριωδία των Γερμανών, τότε σίγουρα η συγκίνηση δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη.
Γιατί οι 62 Μάρτυρες ήταν ένας θείος, ένας παππούς, ένας πρώτος ή δεύτερος ξάδελφος , δεν έχει σημασία, των ανθρώπων που παραβρέθηκαν στην σημερινή τελετή… μια ζωντανή, ακόμα, απόδειξη πως η Κρήτη, πολεμούσε πολεμά, μα και θα πολεμά για την ελευθερία και την δημοκρατία χωρίς κανένα ενδοιασμό και χωρίς τον φόβο του θανάτου
Αυτό εξάλλου τόνισε και στην ομιλία του ο Μιχάλης Φαρσάρης λέγοντας πως
Η θυσία των ηρώων που τιμούμε σήμερα, συγκίνησε και εξακολουθεί να συγκινεί όλους τους Έλληνες πατριώτες. Η αυταπάρνηση, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των συμπατριωτών μας αποτελεί υπόδειγμα παραδειγματισμού, θαυμασμού και αγωνιστικότητας, αξίες που έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε στο πέρασμα των χρόνων.