Η Ταμίλα Κουλίεβα βρέθηκε στον καναπέ του “Στούντιο 4” και σε μία σπάνια εξομολόγηση μιλά για τα παιδικά χρόνια, τη ζωή στη Ρωσία και τη μοναξιά που επιδιώκει.
Σε ερώτηση για το αν ένιωσε ποτέ μοναξιά στην Ελλάδα, η Ταμίλα Κουλίεβα απάντησε θετικά εξηγώντας ωστόσο πως από μικρή την επιδίωκε. “Μου αρέσει η μοναξιά. Βρίσκομαι συνέχεια με κόσμο. Θυμάμαι από μικρή ήμουν κλειστή, κάποιοι φίλοι με φώναζαν στρείδι. Μετά με τη δουλειά μου υπάρχει πολλή έκθεση, επικοινωνούμε, μιλάμε, οπότε την επιδιώκω τη μοναξιά, μου αρέσει να αποσύρομαι για να σκεφτώ και να τα πω με τον εαυτό μου”.
Νομίζω ότι είναι αμαρτία να παραπονιέμαι, είμαι καλά. Ακόμα δουλεύω με τον εαυτό μου" δήλωσε αρχικά, ενώ σε άλλο σημείο είπε για τα παιδικά της χρόνια στη Ρωσία, λέγοντας πως ευνοήθηκε από πολλά πράγματα που έζησε εκεί αλλά παράλληλα στερήθηκε και αρκετά.Έζησα την έλλειψη αλλά στη Ρωσία έζησα τα κρατικά πανεπιστήμια, έζησα να είναι λυμένα αυτονόητα πράγματα. Έζησα και τα καλά, εγώ αυτό κρατάω. Δεν έζησα τη μετάβαση γιατί εγώ την έζησα εδώ.
"Μεγάλωσα με σκληρή αγάπη, άκουγα πολύ λίγα μπράβο. Εγώ έκανα το ακριβώς το αντίθετο με τον γιο μου, τα μπράβο που του λέω, τα εννοώ, είμαι πολύ υπερήφανη γι΄αυτό το παιδί.
Κάνοντας την αυτοκριτική της, δήλωσε στην κάμερα πως θα ήθελε να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε αυτό που κάνει αλλά και γενικότερα, κάτι που δεν αισθάνεται όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή. “Στη σκηνή αισθάνομαι πολλή δύναμη, είναι σαν να μπορώ τα πάντα“.
Της λείπει η γενέτειρά της; Η ίδια απάντησε πάνω σε αυτό: "Δεν ένιωσα ξένη στην Ελλάδα. Από ένα σημείο και μετά ήταν σαν να ταίριαζα εδώ. Πολλές φορές σου λένε "δεν σου λείπει ο τόπος που μεγάλωσες;". Εγώ από ένα σημείο και μετά άρχισα να μπερδεύομαι, μου λείπει αυτός ο τόπος ή αυτά τα παιδικά χρόνια; Νομίζω ότι αυτά τα χρόνια μας λείπουν".