Υποφέρουν και αρκετές φορές δεν μιλούν κρατώντας το μυστικό του πόνου που βίωσαν «σφραγισμένο» στην ψυχή τους.
Και όταν όμως αποφασίζουν να ανοίξουν το στόμα και να φωνάξουν τα όσα πέρασαν δέχονται μια σειρά από ερωτήσεις ή βλέπουν στα μάτια κάποιων αντί για συμπόνια… καχυποψία.
Τα θύματα των βιασμών, που στη συντριπτική πλειοψηφία είναι γυναίκες, έρχονται αντιμέτωπα και με άλλα μαρτύρια σε άμεσο χρόνο από τη στιγμή της κακοποίησής τους.
Καταθέτουν, ζουν το δράμα τους ξανά, εξετάζονται από ιατροδικαστή ώστε να αποδείξουν την αλήθεια τους, πηγαίνουν στο δικαστήριο και όλα αυτά χωρίς να ξέρουν εάν τελικά θα δικαιωθούν.
Σε ορισμένες δε περιπτώσεις η ιατροδικαστική εξέταση αργεί με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να μην πλυθούν ακόμη και για ημέρες ώστε να μην αλλοιωθούν τα στοιχεία που θα ταυτοποιήσουν τον δράστη.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ