Η ημέρα του μεγάλου πένθους της Χριστιανοσύνης ξημέρωσε. Οι πιστοί συρρέουν από νωρίς το πρωί στις εκκλησίες , όπου το στολισμένο Ιερό Κουβούκλιο περιμένει πλημμυρισμένο αρώματα ανοιξιάτικων λουλουδιών, την ώρα που θα ψαλλεί ο εσπερινός και θα συντελεστεί η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου.
Στην Αγία Μαρίνα τα μύρα, τα ανοιξιάτικα λουλούδια και ο στολισμός του ιερού χώρου σε ετοιμότητα.
Οι πιστοί σήμερα αναμιμνήσκουν στους ιερούς χώρους των εκκλησιών τα Πάθη του Κυρίου , τις τελευταίες ώρες της κορύφωσης του μαρτυρίου του, από την αδικία και την αμαρτία του κόσμου.
Τώρα ακούγονται οι Μεγάλες Ώρες Ψάλλονται τροπάρια, Αποστόλους, Ευαγγέλια και Ευχές. Στη συνέχεια ψάλλεται ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής και γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Κύριος, νεκρός. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ψάλλεται ο όρθρος του.
Η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τους Ιωσήφ και Νικόδημο και την κάθοδο της ψυχής Του στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη. Σχετικά τα τροπάρια: «Ο ευσχήμων Ιωσήφ…», και «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον…». Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλλονται σε τρεις στάσεις (μέρη) τα λεγόμενα Εγκώμια, μικρά τροπάρια πολύ αγαπητά στο λαό, αγνώστου ποιητή. Τα πιο γνωστά είναι: «Η ζωή εν τάφω…», «Άξιον εστί μεγαλύνειν…», «Αι γενεαί πάσαι…» με τον πλέον γνωστότερο στίχο «Ω γλυκύ μου Έαρ…» που αποτυπώνει τον θρήνο της μητέρας Παναγίας στην θέα του Εσταυρωμένου Χριστού.
Στη συνέχεια γίνεται η Περιφορά του Επιταφίου, εκτός του ναού και στα όρια της Ενορίας. Μετά την επάνοδο του Επιταφίου στην εκκλησία διαβάζεται περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (κζ’ 62-66): Αρχιερείς και Φαρισαίοι πηγαίνουν στον Πόντιο Πιλάτο και του ζητούν να σφραγίσουν τον τάφο, επειδή θυμούνται ότι ο Κύριος σε μία αποστροφή των λόγων του είχε πει ότι σε τρεις μέρες θα αναστηθεί. Ο Πιλάτος τους δίνει την άδεια.
Καλή Ανάσταση με τη χάρη του Σωτήρα μας.