Μπορεί να λέμε ότι κάθε… πέρυσι και καλύτερα, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να πούμε, κάθε πριν τέσσερα χρόνια και πολύ καλύτερα. Η υπερβολή του προλόγου, προσπαθεί να αναδείξει με πιο γλαφυρό τρόπο τις μεγάλες, για να μην πω τεράστιες διαφοροποιήσεις στις φετινές Ευρωεκλογές με αυτές το Μάιο του 2019.
Και εντάξει, το 2019 ήταν μαζί και οι Δημοτικές εκλογές οπότε δικαιολογείται απόλυτα η μεγάλη συμμετοχή.
Ωστόσο, το… πρόβλημα είναι ότι κατά την γνώμη μου, δικαιολογείται και η τόσο μεγάλη αποχή πριν τρεις ημέρες.
Και γιατί; Δεν λέμε ότι οι πολίτες της χώρας, γύρισαν την πλάτη τους στις κάλπες και προτίμησαν τις παραλίες. Λέμε ότι η ίδια η χώρα, οι ίδιοι οι πολιτικοί στην πλειοψηφία τους, υποβάθμισαν το θεσμό των Ευρωεκλογών. Τόσο με τις επιλογές τους στα ψηφοδέλτια, όσο και με την γενικότερη αντιμετώπιση που έχουν στους πολίτες. Πριν και μετά την προεκλογική περίοδο.
Όταν ως κυβέρνηση δεν δίνεις καμία… σημασία στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, όπως πχ. η ακρίβεια, πώς έχεις την απαίτηση να σε ακολουθήσει και να ψηφίσει;
Όταν ο κόσμος «φωνάζει» για τα δεκάδες προβλήματα του και εσύ δεν τον «ακούς», πως θέλεις να σε ακούσει ο ίδιος;
Τα Τέμπη «ουρλιάζουν» ακόμα, η Θεσσαλία «βουλιάζει» 15 μήνες μετά, ο λαός «αναστενάζει» στα ράφια των Σούπερ Μάρκετ και στα βενζινάδικα. Πως θέλετε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να σας ξαναψηφίσουμε;
Πάμε και παρακάτω.
Όταν οι επιλογές στα ψηφοδέλτια γίνονται με κριτήρια, άσχετα με το Ευρωπαϊκό μέλλον και το μέλλον των παιδιών μας, αλλά μόνο για λόγους ψηφοθηρίας, τι απαίτηση μπορείς να έχεις;
Εδώ φτάσαμε στο σημείο να βγει πρώτος σε σταυρούς, με γραμμή του κόμματος, ο Αυτιάς και να εκλεγεί ευρωβουλευτής η Γαλατώ που δεν…ήξερε ότι ήταν υποψήφια, και θέλετε να σας πάρουμε στα σοβαρά;
Εδώ ο ένας αρχηγός έφτιαχνε Τικ Τοκ, ο άλλος πήγαινε βόλτα το σκύλο και ο τρίτος «διαφήμιζε» τα φαγητά της μαμάς.
Εδώ φτάσαμε στο σημείο να μην πετύχει κανείς από τους τρεις «ηγέτες» τον στόχο του και να πανηγυρίζει γιατί «πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα». Ουδείς είχε το σθένος να πει «αποτύχαμε» και θα πρέπει να αλλάξουμε ρότα.
Όχι κύριοι. Νισάφι πια. Τα προβλήματα της Ελλάδας είναι μεγάλα, τα προβλήματα των Ελλήνων μεγαλύτερα. Ασχοληθείτε με αυτά, δώστε λύσεις στα περισσότερα και κυρίως επιδείξτε την σοβαρότητα που αρμόζει στις θέσεις που κατέχετε και στους πολιτικούς χώρους που εκπροσωπείται.
Διαφορετικά, αν δεν μπορείτε (που δεν μπορείτε) αδειάστε μας τη γωνιά και εμείς και θα την βρούμε την άκρη. Μόνοι μας. Όπως είμαστε και τώρα, χωρίς ίχνος πολιτικής συμπαράστασης.
Και μην πει κανείς την «καραμέλα» ότι θα έπρεπε ο κόσμος να ψηφίσει τα μικρά κόμματα για να δείξει τη δυσαρέσκεια του στους «μεγάλους». Γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα «ξεφύτρωναν» περισσότερες Λατινοπούλες με τις ξυρισμένες μασχάλες και δεν θα βρίσκαμε που να κρυφτούμε.
Η αποχή ήταν… ψήφος δυσαρέσκειας στο πολιτικό σκηνικό και σε αυτούς που το δημιούργησαν και το εκπροσωπούν. Αυτό. Τίποτα άλλο.
ΥΓ. Και τα τρία μεγάλα (υποτίθεται) κόμματα δεν συγκέντρωσαν ούτε 2.200.000 ψήφους. Σε σύνολο 9.800.000 εγγεγραμμένων. Δηλαδή και οι τρεις μαζί δεν συγκέντρωσαν ούτε το 23% του εκλογικού σώματος.
Αυτοί είστε, αυτά σας αξίζουν…
ΜΑΝΟΛΗΣ ΧΡΟΝΑΚΗΣ