Μια θαυματουργή εικόνα, που βρέθηκε αναπάντεχα κατά τον θρύλο σε προσιτό χαράκι της ευρύτερης περιοχής, στο Μπαλί. Μια ετήσια πεζοπορία τεσσάρων χιλιομέτρων πιστών που κατανυκτικά ακολουθούν με δέος και προσήλωση τη μεταφορά της ιερής εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου από το Μοναστήρι του Προδρόμου ,όπου φυλάσσεται καθ όλο το έτος για την παραμονή και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην εκκλησία της Παναγίας Χαρακιανής.
Θαύματα που έχουν καταγραφεί, αλλά και πιστοί που τουλάχιστον για πολλά χρόνια παρέμεναν για 15 ημέρες τον Αύγουστο νύχτα μέρα γύρω από την εκκλησία, ενδυναμώνοντας την πίστη τους αλλά και τη συνεκτικότητά τους ως τοπική κοινωνία με αφορμή την Παναγία, Σκέπη και Προστασία, όλου του ελληνισμού.
Η ιστορία, συνυφασμένη με τους θρύλους της εκκλησίας , αποτελεί φάρο πίστης για τους διαβάτες και τους ταξιδευτές, που όπως με τον Άγιο Γεώργιο στο Σεληνάρι δε μπορούν να μη σταματήσουν και να ανάψουν το κερί τους παρακαλώντας την ευλόγηση.
Ο θρύλος που ακολουθεί αποδεικνύει ότι οι πιστοί οφείλουν σεβασμό στο δώρο της προστασίας της Παναγίας, ενώ η διαφθορά του χρήματος δεν αξιώνει τους παραβάτες της ηθικής και της πίστης να χαρούν.
Η θαυματουργή εικόνα και η αρχόντισσα
Στα βυζαντινά χρόνια, τότε που η αυτοκρατορία απλώνονταν σε Δύση και Ανατολή, μια αρχόντισσα επισκέφτηκε με τη σκούνα της το κρητικό περιγιάλι στον όρμο του Μπαλί.
Ο Δικέφαλος αετός ανέμιζε στο κατάρτι της και προφανώς ξεχώριζε από τα πειρατικά πλοία. Η αρχόντισσα πάτησε το πόδι της στην ξηρά και θαυμάζοντας τις ομορφιές του τόπου ,έφτασε και στο χαράκι που μια σχισμή του έκρυβε από μιαρά χέρια τη θαυματουργή εικόνα.
Όμως η εικόνα περίμενε να αποκαλυφθεί και πλησιάζοντας η αρχόντισσα είδε ένα θαμπό φως να ξεπροβάλει από το χαράκι. Έβαλε το χέρι της και τράβηξε τη θαυματουργή εικόνα, ενώ χωριανοί από τα γύρω χωριά είναν ήδη φτάσει από περιέργεια για το βυζαντινό καράβι που άραξε στον όρμο τους. Η αρχόντισσα με ευλάβεια εμπιστεύτηκε την εικόνα στους χωριανούς και τους έδωσε εντολή να φτιάξουν μια εκκλησιά , λίγο παρακάτω από το χαράκι σε ήπιο μέρος , προσιτό, ώστε να βάλουν την εικόνα. Μάλιστα επειδή οι χωριανοί ήταν φτωχοί η αρχόντισσα τους έδωσε φλουριά πολλά και τους βρήκε τεχνίτες για να αποπερατώσουν το θεάρεστο έργο.
Όμως οι τεχνίτες πήραν τα φλουριά και ενώ ξεκίνησαν την ανοικοδόμηση του Ναού, σύντομα σπατάλησαν τα χρήματα, χωρίς επίβλεψη, ενώ η υπόσχεση που είχε δώσει η αρχόντισσα ότι μετά από ένα χρόνο την ίδια μέρα 15 Αυγούστου θα επισκέπτονταν το Ναό, δεν ήταν ικανή να τους βάλει στη σωστή ρότα. Οι καιρός πέρασε, κανείς δεν θυμόταν πια ούτε την αρχόντισσα, ούτε την υπόσχεση που της είχαν δώσει, μέχρι που ξεπρόβαλε και πάλι στα καταγάλανα νερά το βυζαντινό καράβι της Κυράς.
Πανικοβλήθηκαν και σκέφτηκαν τις δυσάρεστες συνέπειες που θα είχαν, όταν η αρχόντισσα έβλεπε ότι δεν τήρησαν την υπόσχεση που είχαν δώσει.
Ο πρωτομάστορας μηχανεύτηκε γρήγορα μια λύση. Να της πουν ψέματα. Προσποιούμενος τον πεθαμένο ξάπλωσε σε κάτι τάβλες και έβαλε τις γυναίκες του χωριού να τον μοιρολογούν. Ταυτόχρονα οι άντρες έτρεξαν στην παραλία να βρουν την αρχόντισσα και δασκαλεμένοι, να της πουν ότι έπεσε θανατικό στο χωριό και ότι οι κάτοικοι δεν πρόλαβαν να θάψουν τους νεκρούς από τον λοιμό . Η αρχόντισσα φοβήθηκε, την μετάδοση της λοιμικής νόσου, γι’ αυτήν και το πλήρωμα του καραβιού της, τους έδωσε ξανά χρήματα και βιαστική μπήκε στο καράβι της να φύγει.
Οι ντόπιοι όλο χαρά που την ξεγέλασαν, πήραν τον δρόμο να πάνε να πουν τα ευχάριστα νέα στον πρωτομάστορα, αλλά τον βρήκαν μαρμαρωμένο, πεθαμένο. Έντρομοι σκέφτηκαν ότι θα είχαν την ίδια τύχη για το ψέμα που είπαν . Μόλις έθαψαν τον πρωτομάστορα ,έτρεξαν να βρουν άλλον αρχιτεχνίτη και σε λίγο καιρό αποπεράτωσαν τον ναό, όπου έβαλαν μέσα την εικόνα της Παναγιάς της Χαρακιανής.
Συραγώ Χορταριά