Με μεγάλη επιτυχία-σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα των καιρών μας-έγινε πριν απο μερικές ημέρες στο Δημοτικό Αναψυκτήριο της ΌΑΣΗΣ η παρουσίαση του 14ου βιβλίου της Ηρακλειώτισσας συγγραφέως και δημοσιογράφου απο την Μαλεβιζιώτισσα δασκάλα και λογοτέχνιδα κ. Ελένη Μανιωράκη.
Η παρουσίαση του βιβλίου ήταν μια ακτίδα φωτός στο σκοτάδι του προηγούμενου εγκλεισμού μας και ο περιγραφικός λόγος της παρουσιάστριας θαυμαστός, τόσο ώστε αξίζει να τον διαβάσετε.
Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως το βιβλίο είναι πάντα ο πιστότερος μας φίλος.
"Μέγας θεός εστί ο έρως , και ιερός εστί ο έρως ,και κεφαλή του Διός εστί ο έρως, και μέγας Δαίμων εστί ο έρως , που συμπληροί το κενόν μεταξύ θεών και ανθρώπουν κι ωθεί τον άνθρωπο να τείνει προς τους θεούς και τους θεούς να κλίνουν προς τον άνθρωπό. Κι όπως τον παρουσιάζει η ίδια ο έρωτας είναι μια μίξη παράλογης αβεβαιότητας, μα και παράλογης αμφιβολίας,ένα κράμα άσπρου και μαύρου, μια ψυχή με εναλλάξ παρουσιάσεις , που είναι απίθανο να τις αντέξεις αν το συναίσθημα δεν είναι μεγάλο.
Αυτόν τον έρωτα τον χιλιοτραγουδισμένο, που Θεόν και Δαίμονα ονομάζουν οι θεϊκοί μας πρόγονοι η Ρίκη τον ξεγυμνώνει και μας τον παρουσιάζει σε όλες τους τις εκφάνσεις στα βιβλία της που αριθμούν 14 τον αριθμόν. Τι βάθος ψυχής πρέπει να διαθέτει. Τι θησαυροφυλάκιο ιδεών, τι άριστο χειρισμό του λόγου, τι χάρισμα αποτύπωσης των κρυφών και φανερών αισθημάτων. Οι σοφοί πρόγονοι που τα είπαν όλα, έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα στο γραπτό λόγο. Ο Πλάτων ορίζει την γραφή δηλαδή το βιβλίο ως «η αιωνίως ομιλούσα φωνή» και ο Αριστοτέλης διατυπώνει, ότι το βιβλίο είναι η «ταριχευμένη γνώση.
Μπεγλέρι στα χέρια της Ρίκης οι λέξεις, που πολλές ξεπηδούν από την πηγάδι της τοπικής διαλέκτου, αυτοκρατόρισσες κι αφέντρες παίρνουν την θέση που τους ταιριάζει και σε αυτό το βιβλίο που η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΓΛΈΡΙ αν το παίξεις σωστά βγάζει μελωδικούς ήχους κι αν το δεν παίξεις σωστά χάνεις το παιχνίδι. Η ζωή είναι μπεγλέρι λοιπόν κι ας αφήσουμε την πένα της Ρίκης να μας ξεναγήσει στα μυστικά της . Χρησιμοποιώντας τον διάλογο των προσώπων με τέχνη και μαστοριά εμφανίζει μπροστά μας μια άλλη εποχή ξεχασμένη. Όχι και τόσο μακρινή αλλά τόσο διαφορετική!
Με ένα μοναδικό ολόδικο της τρόπο γραφής η Ρίκη μας ταξίδεψε στα σοκάκια μια άλλης εποχής νοσταλγικής , ρομαντικής, μα σκληρής και δύσκολης. Η θέση της γυναίκας θυμίζει μεσαιωνικούς καιρούς. Η τιμή, η συμπεριφορά, η το καλό όνομα ήταν προτεραιότητες που έπρεπε να διαθέτει κάθε θηλυκό για να έχει καλό όνομα και στην συνέχεια καλό τυχερό. Αν ακουγόταν το παραμικρό κουτσομπολιό το κορίτσι έμενε στο ράφι ή ξενιτευόταν από τον τόπο του . Η εικόνα αυτής της κοινωνίας αποτυπώνεται με ρεαλισμό και λεπτομέρεια στο βιβλίο αυτό της Ρίκης . Δεν κάθεται η ίδια να να μας περιγράψει το αφήνει στους ήρωες της, τους δίνει το ελεύθερο να διαλεχτούν μεταξύ του υφαίνοντας έτσι το μοτίβο μιας εποχής με όλα τα όμορφα, αλλά περισσότερα τα δύσκολα και περίεργα που συμβαίνουν. Μέσα από ερωτικούς διαλόγους μας δίνεται η θέση που είχε ο έρωτας αυτή την εποχή του διωγμού ,που δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη. Μας συγκινούν οι ερωτικές φράσεις, τρόπος εκδήλωσης του ερωτικού πόθου, Το ανίκητο του έρωτα μέχρι που να κατατροπωθεί από την ζήλεια ή την καχυποψία, Μα αυτό που υμνείται είναι η υπεροχή της αληθινής αγάπης. Ακόμη κι συνήθειες τη εποχής κι έθιμα που οι περισσότεροι από εμάς τα ζήσαμε και τα ξέρουμε ,αλλά για τις νένες γενεές το βιβλίο αυτό θα είναι ο οδοδείκτης της παλιάς εποχής. Όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το βιβλίο την πνευματική της γύρη η συγγραφέας την τρυγά από το αχρονολόγητο αρχείο της ελληνικής παράδοσης . Ακόμη πιο πολύ κι από τις λαϊκότροπες αντιλήψεις μιας εποχής που άφησε τα σημάδια της στην επόμενη, κατεργασμένα κι άθικτα γι’ αυτό και είναι πηγή πληροφοριών για τα ήθη κι έθιμα της εποχής, αλλά και για την νοοτροπία της κοινωνίας της Κρήτης .Όταν όμως διαβάζουμε την λέξη αληθινή ιστορία» σημαίνει ότι όσα άκουσε, όσες διηγήσεις την συγκίνησαν μικρή και τα καταχώνιασε στα αζήτητα, θέλησαν να ζωντανέψουν κι η Ρίκη, με το ταλέντο που έχει, συγκόλλησε τα κομμάτια των ακουσμάτων τα πασπάλισε με μπόλικη μυθοπλασία που διαθέτει άφθονη , έδωσε πρόσωπο και ζωή στους ήρωες κι ζωντάνεψε μια ιστορία που ξεχνιόταν στα βάθη του χρόνου. Το περιεχόμενο του βιβλίου περιποιεί τιμή για την συγγραφέα και απολαυστική ικανοποίηση για τον αναγνώστη. Αυτό το βιβλίο κι άλλα που διαπραγματεύονται τέτοια θέματα θα διασώσουν από τα σαγόνια της λήθης όλα όσα νομίζαμε παντοτινά.
Και τώρα που ένας νέος μεσαίωνας ξεπροβάλλει με προσωπείο αλλιώτικο με άλλης λογής κουστούμι, βιβλία σαν της Ρίκης ας γίνουν φάροι κι θεματοφύλακες της παράδοσης μας. Μια παράδοση που δεν πρέπει να χαθεί όπως χρόνια τώρα ετοιμάζει η Νέα Τάξη. Ναι όλα όσα χαρακτηρίζουν τον παλιό κόσμο θα τα καταπιεί η παγκοσμοιοποίηση. Θρησκεία ,παιδεία, παραδόσεις, πανηγύρια ,γιορτές, δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες, εργασιακά άτρωτα και δεδομένα, όλα τα εξαφανιστούν στο πέρασμα του επινοημένου χρόνια τώρα κορωνοϊού. Μεγάλο και επιτυχημένο όπλο ο φόβος του θανάτου.
Η κυρία Μανιωράκη με την συγγραφέα Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Δυστυχώς, ενώ διαθέτουμε μια μοναδική ιστορία και παράδοση, δεν είμαστε σίγουροι αν σε λίγα χρόνια θα έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για Ήρωες, για Έθνος, για σημαία ,για παρελάσεις για Πατρίδα. Η απόφαση των παγκοσμιοποιητών είναι η δημιουργία ενός παγκόσμιου χωριού όπου το νέο θα καταβροχθίσει τον παλιό και θα καταφέρουν με τα χρόνια να δημιουργήσουν τον «μαζάνθρωπο». Το χαρακτηριστικό αυτού του είδους των ανθρώπων θα είναι άνθρωποι άβουλοι, άνευροι, πειθήνιοι, χωρίς ρίζες, χωρίς όνειρα για προοπτική και μέλλον, χωρίς αναφορές στο παρελθόν. Άνθρωποι κάντε το βιβλίο της Ρικης Ευαγγέλιο κι όχι μόνο το τελευταίο, για να μπορέσουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας τα απέθαντα ιδανικά της φυλής μας στον καινούριο κόσμο του ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥ που θεμελιώνεται. Εύγε σου Ρίκη, ,συνέχισε σε χρειάζεται η Ελλάδα, σε χρειάζονται οι Έλληνες.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ- ΖΩΙΔΑΚΗ)
(δασκάλα, λογοτέχνις)