Πόσοι γνωρίζουμε ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε σύστημα τηλεπικοινωνιών που χρησιμοποιούσε τη φωτιά για να μεταφέρει μηνύματα μέχρι και 130 χλμ. μακριά; Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εδραιώσει ένα καλά οργανωμένο και γρήγορο δίκτυο πύργων τηλεπικοινωνίας, οι λεγόμενες φρυκτωρίες, εκμεταλλευόμενοι την ορεινή μορφολογία των νησιών του Αιγαίου και σχεδιάζοντας ένα σύστημα που αναπαριστούσε τα γράμματα χρησιμοποιώντας τη φωτιά.
Η διαχείριση, η κατοχή και η συντήρηση αυτών των επικοινωνιακών δικτύων από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ήταν πρωταρχικής σημασίας για την επικράτηση και επέκταση του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.Το δίκτυο αυτό χρησιμοποιούνταν τόσο κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο κατά την διάρκεια της ειρήνης, όταν τα νέα και οι διαταγές των αρχόντων έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον προορισμό τους.
Οι φρυκτωρίες ήταν τοποθετημένες πάνω σε βουνοκορφές ή σε ακρωτήρια εξασφαλίζοντας οπτική επαφή σε μεγάλη απόσταση. Η λέξη φρυκτωρία προέρχεται από δύο αρχαίες ελληνικές λέξεις: φρυκτός, που σημαίνει πυρσός, και ώρα, που σημαίνει φροντίδα.
Οι φρυκτωρίες ήταν ένα σύστημα συνεννόησης που πρώτη φορά ευρωπαϊκά ίσως και παγκόσμια χρησιμοποιήθηκε στη Μινωική Κρήτη την περίοδο 1900 π.Χ – 1700 π.Χ., με σημάδια που μεταβιβάζονταν από περιοχή σε περιοχή με τη χρήση πυρσών, στη διάρκεια της νύχτας.
Οι φρυκτωρίες εμφανίζονται για πρώτη φορά κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο. Ο Όμηρος τις αναφέρει στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Ο Αισχύλος στο έργο του Αγαμέμνων αναφέρει μία-μία τις κορυφές από όπου πέρασε το μήνυμα για τον τερματισμό του πολέμου.Περιγράφει την είδηση της πτώσης της Τροίας, η οποία μεταδόθηκε ως τις Μυκήνες με τις φρυκτωρίες. Οι κάτοικοι των Μυκηνών έμαθαν μέσα σε μία νύχτα την πτώση της Τροίας με το μήνυμα να διανύει 550 χιλιόμετρα…
Ενδιάμεσοι σταθμοί μεταδόσεως υπήρχαν στην Ίδη της Μυσίας, στο Ακρωτήρι της Λήμνου, στον Άθω, στο βουνό Μάκιστο και στις πλαγιές του Αραχναίου. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αιώνες μέχρι το 1850 αλλά μπορούσε να μεταφέρει μηνύματα μόνο με ένα κοινό κώδικα.
Οι στήλες του Ηρακλή , γνωστές και ως, Ηράκλειες Στήλες είναι ίσως οι παλαιότερες φρυκτωρίες. Τις στήλες αυτές τις έστησε στις δύο κωμοπόλεις που έχτισε ο ίδιος ο Ηρακλής στις δύο αντικριστές ακτές του σημερινού Γιβραλτάρ, την Αβύλη στην αφρικανική ακτή και την Κάλπη στην ευρωπαική.
Η επικρατέστερη άποψη για το τι ακριβώς ήταν ο Ηράκλειες στήλες είναι πως πρόκειται για φάρους που ειδοποιούσαν τα πλοία για το σημείο από το οποίο έπρεπε να στρίψουν ώστε να μπουν από τον Ατλαντικό Ωκεανό στην Μεσόγειο και αυτοί οι φάροι είχαν και ρόλο φρυκτωριών.
Πολλά από τα φωτεινά σήματα ανταλλάσσονταν τη νύχτα στη θάλασσα μεταξύ πλοίων και ξηράς και τα περισσότερα από αυτά αντιστοιχούσαν σε προσυμφωνημένα μηνύματα.
Τα φωτεινά αυτά σήματα οι Έλληνες τα ονόμαζαν «πυρσούς» ή «φρύκτους» και από εδώ γνωρίζουμε και τους «φίλιους φρύκτους» ή τους «πολέμιους φρύκτους».
Συγκεκριμένα όπως σημειώνει ο Θουκυδίδης όταν στο στρατόπεδο έρχονταν φίλοι, οι στρατιώτες ύψωναν απλώς τους αναμμένους πυρσούς φίλιοι φρύκτοι, ενώ όταν πλησίαζαν εχθροί, οι πυρσοί ανέμιζαν δεξιά-αριστερά δηλ. πολέμιοι φρύκτοι.
Οι πυρσοί αυτοί στη διάρκεια της ημέρας απλώς έβγαζαν πολύ καπνό, που σήμαινε ότι χρησιμοποιούσαν εύφλεκτα υλικά, στα οποία πολλοί ιστορικοί αποδίδουν τις λέξεις/φράσεις φρύκτους ανίσχειν, πυρσεύειν, φρυκτωρεύω (γνωστοποιώ είδηση από μεγάλη απόσταση) και φρυκτωρίες.
Υπάρχουν αρκετές φρυκτωρίες που σώζονται σε καλή κατάσταση
Με αυτόν τον τρόπο οι ειδήσεις έφταναν σε χρόνο ρεκόρ στον παραλήπτη.
Video από τη Μηχανή του Χρόνου στο youtube
Πηγές: all.gr verinahotelsifnos.com