Είναι από κείνες τις φορές, που θα έπρεπε να ντρέπεσαι να κοιτάξεις τον καθρέφτη σου. Ο τραγικός και φρικτός θάνατος του βρέφους στη Βάρκιζα έφερε στο φως μια “ανεύθυνη” μητέρα. Κι η “ανεύθυνη” μητέρα που πλέον βρίσκεται στη φυλακή έφερε στο φως τη δική μας ανευθυνότητα, αλλά και την κοινωνική μας αναλγησία.
Της Μαρίας Καλλέργη
Η γυναίκα αυτή, με όσα έγιναν γνωστά, μετά την τραγωδία ήταν ένα δυστυχισμένο πλάσμα, ένα πλάσμα που με το κοινό νου, αμφισβητείται η ψυχική της ισορροπία. Αυτό προφανώς δε συνέβη ξαφνικά και μετά την τραγωδία. Ίσα ίσα ήταν ο λόγος της τραγωδίας μαζί με μια προηγούμενη ταραγμένη ζωή.
Η γυναίκα αυτή είχε ένα παιδί σε ίδρυμα κι ένα νεκρό παιδί. Γι αυτό που είχε κρατήσει στο σπίτι με μια υπογραφή του συντρόφου της, τι έκανε άραγε το κράτος που της είχε πάρει το πρώτο παιδί. Υπήρχε άραγε ένας έλεγχος; Δεν έχει νόημα πια.
Αλλά και οι άνθρωποι που ζούσαν γύρω της; Τους είδαμε στην τηλεόραση μετά την τραγωδία. Λαλίστατοι, χωρίς όμως να λένε τίποτα, για την ουσία. Τα πέντε λεπτά της δημοσιότητας;
Πάντα υπάρχουν αυτοί που τα διεκδικούν και τα … κερδίζουν! Σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, δίπλα σε ασθενοφόρα, σε φόνους και σε κακοποιήσεις παιδιών.
Είναι και είμαστε, όσοι “πέφτουμε από τα σύννεφα” γιατί κάτι είχαμε αντιληφθεί αλλά…
Δυστυχώς το τραγικό μωρό μπήκε στο χώμα κι η μάνα στη φυλακή. Εμείς οι υπόλοιποι ξεχάσαμε ήδη, θα συνεχίσουμε τη ζωή μας και στην επόμενη τραγωδία της διπλανής πόρτας θα ψάχνουμε απλώς μια κάμερα με μικρόφωνο!