Όταν η ομορφιά συναντά την πίστη και η ελπίδα το τελετουργικό μιας Ανάστασης διαφορετικής από αυτές στις οποίες κυριαρχούν τα βαρελότα, όλα παίρνουν μια διάσταση μαγική.
Κάπως έτσι τη βραδιά της Ανάστασης όσοι είχαν την έμπνευση να ανηφορίσουν ως τη Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου στο δρόμο προς τη Ροδιά αποζημιώθηκαν με το παραπάνω.
Η κατανυκτική ατμόσφαιρα σε μια Μονή πεντακάθαρη και φροντισμένη, πνιγμένη στα λουλούδια και στα αρώματα της Άνοιξης σε συνδυασμό με την ανεπανάληπτη θέα προς το Κρητικό πέλαγος έκαναν τη νύχτα μοναδική.
Στην ανοικτή θάλασσα που κείτονταν κάτω από τη Μονή τα φώτα του Θησέα, των Λινοπεραμάτων, του Γαζίου και του Ηρακλείου έδιναν την αίσθηση στους προσκυνητές πως παρατηρούσαν τη γη από τον ουρανό.
Οι υπέροχες ψαλμωδίες από τις καλόγριες ως το “Δεύτε λάβετε φως” κρατούσαν τους πάντες προσηλωμένους και τους έκαναν να “ταξιδεύουν” βαθιά αλλά και ανάλαφρα στις ψυχές του.
Και όταν ο Άγιο Φως έφθασε στα χέρια των πιστών καλόγριες με σήμαντρα, θυρεούς, εικόνες, ο ιερέας αλλά και μια μεγάλη ακολουθία ανθρώπων αφού έκαναν τον κύκλο του ναού και της αυλής κατέληξαν στη σκάλα δημιουργώντας μια αίσθηση ενός ιδιότυπου αμφιθέατρου καθώς ήταν ψηλότερα από τους πιστούς και όλοι τους έβλεπαν.
Μετά την ολοκλήρωση του Ιερού Ευαγγελίου με την αγγελική φωνή του ιερέα που έσπαγε τη σιγαλιά της νύχτας κάνοντας ακόμα και μικρά παιδιά να μένουν ακίνητα, δόθηκε το παράγγελμα: Όλοι μαζί!
Με την έναρξη του Χριστός Ανέστη οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα και συνεχόμενα. Κανείς δεν ήθελε να φύγει. Αλλά άλλη μια φορά είχαμε φθάσει στην Ανάσταση βιώνοντας τη Σταύρωση σε ένα τόπο μαγικό κι ονειρεμένο. Με παράδοση, γαλήνη και το διαφορετικό τελετουργικό με τα σήμαντρα και τα εξαπτέρυγα. Χριστός Ανέστη!