Χρόνια δούλευα στο δρόμο ή στο γραφείο ψάχνοντας ειδήσεις. Με πολύ ποδαρόδρομο στην αρχή, τηλέφωνα, φαξ στην αρχή e mail, κινητά και κοινωνικά δίκτυα στη συνέχεια. Σε μια αγωνιώδη, καθημερινή και αδιάλειπτη συνεχή προσπάθεια για την είδηση.
Της Μαρίας Καλλέργη
Αυτά που δεν έφυγαν από τη ζωή μου αλλά άρχισαν να μπαίνουν σε πιο δεύτερη μοίρα το Μάρτη του 2017, όταν η καλή συνάδελφος και φίλη Κορίνα Καφετζοπούλου, με πήγε σε μια εκδήλωση στο Μαλεβίζι, πριν ακόμα δραστηριοποιηθώ επαγγελματικά σε αυτό.
Εκεί γνώρισα το Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας και τη Λένα Ηγουμενάκη. Φεύγοντας το βράδυ ήμουν κατάκοπη αλλά για πρώτη φορά, βγαίνοντας από τα “σκληρά” ρεπορτάζ σε δικαστικές αίθουσες, αστυνομικά τμήματα και πολύωρα δημοτικά, νομαρχιακά, περιφερειακά συμβούλια ένοιωθα θετικά συναισθήματα από τις πρωτόγνωρες “ειδήσεις” που ανακάλυψα: τη μπίζα, το ζυμωτό ψωμί, το μαγγίρι κι ένα σωρό γεύσεις και μυρωδιές που συνέθεταν τις γευστικές αλλά και τις πραγματικές μου μνήμες. “Ειδήσεις” που είχαν πλέον γραφτεί ανεξίτηλα στο DNA μου, κι έμμελαν να αλλάξουν τη ζωή μου.
Από κείνη τη μέρα όλα ήρθαν φυσικά. Ξεκίνησα μια ξεχωριστή διαδρομή με “οδηγό” το Φεστιβάλ Κουζίνας. Αλλά τι ήταν το Φεστιβάλ. Πριν από όλα ήταν οι άνθρωποι, η Λένα, η Ιωάννα, η Κρίστι, η Δέσποινα, ο Βασίλης, η Ζαχαρένια, ο Λάμπρος, η Κατερίνα, ο Γιώργος , ο Ηλίας (η σειρά είναι τυχαία). Οι άνθρωποι που με μύησαν με τον τρόπο τους και βήμα βήμα στον πολιτισμό την καθημερινότητας και μου έδειξαν πως η ζωή γίνεται πιο όμορφη όταν χαλαρώσεις κι αφεθείς στην ομορφιά.
Και είδα απίστευτη ομορφιά στον καιρό που πέρασε: από τις γυναίκες του Μαράθου και τις εκδηλώσεις της Δαμάστας, στην Τύλισο, στο Γάζι, στο Κεραμούτσι. Γνώρισα και χάρηκαν αλλιώς την Κρήτη, από το Βάμο ως τη Μονή Τοοπλού, από το Σπήλι ως τους Αποστόλους και από τον Αμπελούζο ως την Πραισσό. Με τον οδηγό μαγειρικής, το Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας και πολλούς καλούς ανθρώπους. Εκατοντάδες ανθρώπους που με γύρισαν στο τσικάλι της γιαγιάς μου με οδηγό την αγάπη. Εκείνη την αγάπη που κάνει τον κόσμο μας πιο υποφερτό. Γύρω από ένα τραπέζι, πάνω από μια σκάφη ή στον πόρο ενός αναμμένου ξυλόφουρνου.
Είδα τον κόσμο αλλιώς κι ένα νέο κόσμο να ανοίγεται μπροστά μου.
Και ξαφνικά ανακάλυψα ότι η είδηση είναι και η καλή είδηση, αυτή που ευφραίνει τη ζωή μου.
Στο κατώφλι του 7ου Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας θα έλεγα πως τα λόγια είναι φτωχά για να πουν όσα θα γίνουν την Κυριακή στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο στις Γούβες. Άλλωστε οι μυρωδιές φτάνουν πάντα μακριά αλλά οι γεύσεις, οι μοναδικές γεύσεις, βάζουν μια προυπόθεση. Να είσαι κοντά για να δοκιμάσεις!