Τον ευπατρίδη ιατρό και πρωτοπόρο αρχαιολόγο Ιωσήφ Χατζιδάκη, με τον ηρωικό ρόλο στη διάσωση των κρητικών αρχαιοτήτων τα δύσκολα χρόνια πριν από την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Οθωμανούς και την «Κρητική Πολιτεία», ο οποίος μάλιστα ανακάλυψε, ανέσκαψε και δημοσίευσε την αρχαία Τύλισο, τίμησε πριν από λίγο καιρό με ονοματοθεσία κεντρικής οδού στην Τύλισο ο Δήμος Μαλεβιζίου.
Είναι δε σημαντικό ότι ο δρόμος που αφιερώθηκε προς τιμήν του Ιω. Χατζιδάκη, είναι εκείνος στον οποίον ανοίγεται η κύρια πρόσβαση προς τον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο Τυλίσου, όπως αυτή διαμορφώθηκε έπειτα από τις ανακαινιστικές και αναστηλωτικές παρεμβάσεις των τελευταίων ετών από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Στην κεντρική φωτογραφία εικονίζεται ο Ιωσήφ Χατζηδάκης σε ώριμη ενώ στη διπλανή σε νεαρότερη ηλικία.
Με την κίνηση αυτή ο Δήμος Μαλεβιζίου, τίμησε εμπράκτως τον άνθρωπο που προικοδότησε την περιοχή με έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης, τον μόνο μάλιστα οργανωμένο και επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο για ολόκληρο το Μαλεβίζι.
Είχε προηγηθεί εισήγηση της Επιτροπής Ονοματοδοσίας του Δήμου, η οποία έπειτα από τις σχετικές εγκρίσεις επικυρώθηκε ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Ποιος ήταν ο Ιωσήφ Χατζιδάκης.
Σύμφωνα με την σχετική εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο, την οποίαν εκπόνησε ο αρχαιολόγος και ειδικός συνεργάτης του Δημάρχου κ. Γιώργος Τζωράκης , ο Ιωσήφ Χατζιδάκης γεννήθηκε στη Μήλο το 1848 από Κρήτες γονείς που μετοίκησαν από την Κρήτη κατά τη διάρκεια των επαναστάσεων.
Σπούδασε ιατρός και άσκησε το ιατρικό επάγγελμα σχεδόν μέχρι το τέλος του βίου του, στο Ηράκλειο, το 1936. Το 1882 μετοίκησε από τη Μήλο στην Κρήτη και εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο. Στην Κρήτη, ανέπτυξε σημαντική πατριωτική δράση, καθώς ως Πληρεξούσιος Κρήτης, και ερχόμενος σε σύγκρουση με το Βενιζέλο, το 1897, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποδοχή της Αυτονομίας, που οδήγησε στο καθεστώς της Κρητικής Πολιτείας.
Πιο γνωστή είναι η πρωτοποριακή του ενασχόληση με την κρητική αρχαιολογία, καθώς υπήρξε ο ιδρυτής του Μουσείου Ηρακλείου. Το 1883 είχε ήδη εκλεγεί Πρόεδρός του «Εν Ηρακλείω Κρήτης Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου», ο οποίος μεριμνούσε για τη διάδοση της ελληνικής παιδείας στην Κρήτη. Το ίδιο έτος εμπλουτίζει τους σκοπούς του Συλλόγου με τη «συλλογήν αρχαιολογικών αντικειμένων», σε μια εποχή που, μέσα σε συνθήκες Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, απουσίαζε κάθε είδους μέριμνα για την προστασία και τη διάσωση των αρχαιοτήτων.
Υπό την διοίκηση του Χατζιδάκη ο Σύλλογος ανέλαβε την περισυλλογή των τυχαίως αποκαλυπτόμενων -και σε χέρια ιδιωτών- αρχαιοτήτων, με τέτοια επιτυχία, ώστε σύντομα ο Σύλλογος αναγνωρίζεται από τις Οθωμανικές Αρχές ως επίσημη αρχαιολογική αρχή της Κρήτης. Λίγα χρόνια μετά, το ιδρυθέν από τον ίδιο τοπικό Μουσείο Ηρακλείου του Συλλόγου αναγνωρίζεται ως Παράρτημα του Αυτοκρατορικού Μουσείου της Κωνσταντινούπολης, προστατευόμενο με ειδικό διάταγμα του Σουλτάνου.
Το ταχέως εμπλουτιζόμενο Κρητικό Μουσείο λειτούργησε αρχικά σε χώρο της Ιεράς Μητρόπολης Κρήτης, πλησίον του Αγίου Μηνά, όπου ο ίδιος ο Χατζιδάκης θα δώσει πραγματικό αγώνα για τη διάσωση των αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια των ταραχών που συνόδευαν τις συνεχιζόμενες Κρητικές Επαναστάσεις.
Μετά την ανεξαρτησία της Κρήτης το 1898, με εισήγηση του Χατζιδάκη, ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος διαλύεται και οι αρχαιότητες του Κρητικού Μουσείου περιέρχονται στην κυριότητα του νεοπαγούς καθεστώτος της «Κρητικής Πολιτείας». Πρώτοι Έφοροι Αρχαιοτήτων Κρήτης ορίστηκαν αμέσως οι μέχρι τότε Πρόεδρος και Γραμματέας του Συλλόγου Ιωσήφ Χατζιδάκης και Στέφανος Ξανθουδίδης αντίστοιχα. Οι αρχαιότητες μετά την προσωρινή έκθεσή τους σε αίθουσα των Οθωμανικών Στρατώνων (Κισλάδες), μεταφέρονται οριστικά στο πρώτο αυτοτελές μουσειακό κτήριο που χτίστηκε από την «Κρητική Πολιτεία», στη θέση του υφιστάμενου και σήμερα Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.
Μεταξύ των πολλών αρχαιολογικών θέσεων που διέσωσε, ανέσκαψε και ανέδειξε ο Ιωσήφ Χατζιδάκης στην Κρήτη, είναι και ο αρχαιολογικός χώρος της Τυλίσου (1919 -1921), ο οποίος αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο του Δήμου Μαλεβιζίου και έναν από τους πιο σημαντικούς της Κρήτης.