Ο 30χρονος λατόμος από την Κρήτη Γεώργιος Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης ήταν ο πρώτος που έκανε επιτυχημένη αεροπειρατεία επί ελληνικού εδάφους, στις 2 Ιανουαρίου 1969. Είχε προηγηθεί, στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1948, η απόπειρα έξι νεαρών από τη Θεσσαλονίκη να οδηγήσουν στο Βελιγράδι αεροσκάφος της ΤΑΕ που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με σκοπό να προσχωρήσουν στον Δημοκρατικό Στρατό, αλλά μετά την αναγκαστική προσγείωσή του σε μια λωρίδα γης κοντά στα Σκόπια, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Το κίνητρο του Παραβολιδάκη ήταν να γλιτώσει από τη χούντα και να κάνει γνωστό εκτός συνόρων ότι η Ελλάδα ασφυκτιούσε κάτω από την «μπότα» των συνταγματαρχών. Ήταν ανάμεσα στους 97 επιβάτες της εσωτερικής πτήσης της «Ολυμπιακής» Ηράκλειο – Αθήνα. Το αεροσκάφος, ένα “Douglas DC-6B”, απογειώθηκε στις 10 το πρωί από το αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με εξαμελές πλήρωμα.
Δεν περνούν πέντε λεπτά και ο 30χρονος επιβάτης σηκώνεται από το κάθισμά του και κατευθύνεται προς τον θάλαμο διακυβέρνησης. Με ένα όπλο στο χέρι απαιτεί από τον κυβερνήτη να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί προς την Αίγυπτο. Ο κυβερνήτης αντιδρά και ο αεροπειρατής πυροβολεί για εκφοβισμό. Η σφαίρα τρυπάει το παράθυρο του θαλάμου διακυβέρνησης. Ακολουθεί πανικός. Ο κυβερνήτης προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να επικοινωνήσει με την Αθήνα και να αλλάξει και πάλι πορεία. Ο αεροπειρατής το αντιλαμβάνεται και τον απειλεί και πάλι με το όπλο.
Δύο καταδιωκτικά της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας φαίνονται στον ουρανό πάνω από το Λιβυκό πέλαγος. Πλησιάζουν το αεροσκάφος και διατάζουν τον πιλότο να επιστρέψει προς την Αθήνα. «Αν αλλάξεις πορεία, θα ανατινάξω το αεροπλάνο», του λέει o αεροπειρατής με άγρια φωνή! Τα καταδιωκτικά συνεχίζουν να πετούν κοντά στο DC-6B, προσπαθώντας να το αναγκάσουν σε αλλαγή πορείας. Όμως, όταν φτάνει στα όρια του Αιγυπτιακού εναέριου χώρου, αποσύρονται για να μην τον παραβιάσουν.
Ο κυβερνήτης ζητεί άδεια από τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας της Αιγύπτου να προσγειωθεί στο Κάιρο, καθώς το αεροσκάφος βρίσκεται στα χέρια αεροπειρατή. Στο αεροδρόμιο της αιγυπτιακής πρωτεύουσας χτυπάει συναγερμός! Η ορατότητα είναι περιορισμένη και εξετάζεται το ενδεχόμενο να προσγειωθεί στην Αλεξάνδρεια. Όμως εκεί η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη και ο διάδρομος προσγείωσης μικρότερος.
Στις 12.40 το μεσημέρι το αεροσκάφος προσγειώνεται στο Κάιρο με την βοήθεια του ραντάρ προσέγγισης του αεροδρομίου. Αιγύπτιοι κομάντος έχουν διασκορπιστεί γύρω από τον διάδρομο προσγείωσης για να αναλάβουν δράση. Να εξουδετερώσουν τον αεροπειρατή και να απελευθερώσουν με ασφάλεια το πλήρωμα και τους επιβάτες. Ωστόσο δεν θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε επιχείρηση, καθώς εκείνος δεν προβάλλει καμία αντίσταση. Λίγο αργότερα θα ζητήσει πολιτικό άσυλο για να αποφύγει την επιστροφή του στην Ελλάδα της χούντας.
Η λογοκρισία επιβάλλει στις εφημερίδες να γράψουν ότι ο Παραβολιδάκης «τελεί εν διαστάσει μετά της συζύγου του και του πατρός του» και να δημοσιεύσουν το ποινικό του μητρώο: «Το 1954 κατηγορήθη υπό του διαρκούς στρατοδικείου Αθηνών επί λιποταξία και κατακρατήσει ειδών ιματισμού του δημοσίου, κατεδικάσθη δε υπό του πλημμελιοδικείου Ηρακλείου κατ’ επανάληψιν εις φυλάκισιν δι εξύβρισιν και πρόκλησιν σωματικών βλαβών. Εξ άλλου έχει καταδικασθή και εις φυλάκισιν ενός έτους δι’ απείθειαν εις διαταγήν στρατιωτικής Αρχής. Δια το τελευταίον αδίκημα είχεν αμνηστευθή τον Δεκέμβριον του 1967, οπότε και απελύθη εκ των φυλακών Αβέρωφ». Από τις εφημερίδες δεν γίνεται καμία περαιτέρω αναφορά στην ταυτότητα και τα κίνητρα του δράστη και το θέμα δεν υπάρχει καν στην ειδησεογραφία την μεθεπόμενη ημέρα.
Οι ελληνικές αρχές στέλνουν στο Κάιρο ένα αεροσκάφος Β707 για την παραλαβή και επιστροφή των επιβατών στην Αθήνα. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού τους υποδέχονται ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Παναγιώτης Τζεβελέκος και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Συγκοινωνιών Ηλίας Μπαλόπουλος.
Κατά την τακτική κάθε δεύτερο Σάββατο συνάντησή του με τους πολιτικούς συντάκτες, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος εξηγεί γιατί συμβαίνουν οι αεροπειρατείες: «Το θέμα της αεροπειρατείας δυστυχώς βασίζεται εις τας αδυναμίας που υπάρχουν, όταν ένας κυβερνήτης έχη την ευθύνην ενός αριθμού ανθρώπων, που τους έχει επάνω εις το αεροπλάνον, και τίθεται προ του διλήμματος να αντιδράση εις τον ερχόμενον με ένα όπλον, που ημπορεί να είναι και αγιοβασιλιάτικον, με κίνδυνον να είναι πραγματικόν και, εάν πάθη κάτι, να θυσιάση την ζωήν τόσων ανθρώπων ή να μη αντιδράση και να υποχωρήση. Δεύτερον, ημπορούμεν να ξέρωμεν ότι κανείς δεν φέρει όπλον, έστω και εάν το όπλον του είναι σουγιάς; Θα έπρεπε όλους να τους γυμνώνωμεν από επάνω έως κάτω. Αυτό δεν είναι πρακτικόν. Και αυτάς τας δύο αδυναμίας εκμεταλλεύονται οι άνθρωποι του τύπου αυτού, οι οποίοι δημιουργούν αυτά τα περιστατικά. Εις την Ελλάδα τα περιστατικά είναι ευτυχώς ελάχιστα και προσωπικώς δεν ανησυχώ εκ των κινδύνων που δημιουργούνται».
Ο Φλαμουρίδης, αφού κρατήθηκε επί επτά μήνες σε φυλακές της Αιγύπτου, βρέθηκε στη Σουηδία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Η Στοκχόλμη αρνήθηκε να τον εκδώσει στην Ελλάδα και τον Ιούλιο του 1970 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 22 μηνών, ποινή που επικυρώθηκε και στον δεύτερο βαθμό, τέσσερις μήνες αργότερα.
astinomiko.gr