Ο Μεταξάς στα χρόνια της δικτατορίας του, δεν φημιζόταν για τα τόσο δημοκρατικά του αισθήματα.
Είχε απαγορευτεί η ελευθερία του τύπου, και πολεμούσε την ελευθερία γενικά με κάθε τρόπο.
Ήταν αντικομουνιστής και κυνήγησε με κάθε τρόπο όλους τους αντιπάλους του!
Πολλές φορές σκαρφιζόταν τους πιο παράδοξους τρόπους, για να πλήξει τους αντιπάλους της παράταξης του, τους οποίους θεωρούσε εχθρούς του κράτους.
Με αυτή τη λογική, έβγαλε και ένα νόμο, που προστάτευε από υπερφόρτωση στα τετράποδα μεταφορικά μέσα, κυρίως μουλάρια και γαϊδούρια!
Φαινόταν έτσι ότι ξεχώριζε για τα δημοκρατικά και φιλοζωικά του αισθήματα.
Στην πραγματικότητα όμως είχε το σκοπό του. Ήθελε με αυτό τον τρόπο να πλήξει τον κύριο αντίπαλό του, δηλαδή τον Βενιζέλο!
Όλη η Κρήτη τότε, ήταν φανατικοί Βενιζελικοί, οπότε τον νόμο αυτόν, πού θα τον εφάρμοζε στη πράξη?
Φυσικά σε όλη τη Κρήτη!
Έτσι με την ισχύ πλέον του νόμου, περί «υπερφόρτωσης» στα υποζύγια μονάχα να έχει ισχύ σε όλη τη Κρήτη, οπότε με το που ψήφισε το νόμο, αμέσως έστειλε και στρατιά χωροφυλάκων σε όλο το νησί, για την τήρηση του νόμου αυτού, και επιβολή προστίμων σε όλους τους παραβάτες!
Οι απεσταλμένοι χωροφύλακες, στάλθηκαν σε όλους τους Νομούς του νησιού, και πήγαιναν για έλεγχο παντού, σε κάθε απόμακρο χωριό!
Φυσικά τα πρόστιμα έπεφταν σωρηδόν, γιατί οι περισσότεροι φόρτωναν βαριά τα ζώα τους!
Όσοι αντιδρούσαν, η δεν είχαν να πληρώσουν, γινόταν δικαστήριο και εξέτειναν στη φυλακή την ποινή τους!
Από κει και πέρα , η τιμωρία έπεφτε επί παντός παραβάτη, είτε και αν ακόμα το βάρος του φορτίου ήταν ανώτερο του προβλεπομένου, ακόμα κι αν ήταν κατώτερο του κανονικού, αλλά δεν σταμάτησαν εκεί! Έκοβαν πρόστιμα ακόμα και σε όποιον συλλάμβαναν να δέρνει την κατσίκα του ή το σκύλο του, γενικά σε όποιον κακομεταχειριζόταν η ακόμα και έβριζε οποιοδήποτε ζώο του!
Έτσι, «είχε μπει στη μύτη» για τα καλά στον Βενιζέλο!
Ήταν τόσο ακραίοι στα πρόστιμα οι χωροφύλακες του Μεταξά, που ακόμα κι αν έβλεπαν κότα αδέσποτη, η σκύλο απλά αδέσποτο , αμέσως έκοβαν πρόστιμο!
Πέραν τούτων των τραγελαφικών καταστάσεων, ακόμα πιο τραγελαφικά και κωμικά συμβάντα ακουγόταν στις δικαστικές αίθουσες!
Έτσι έγινε και με τον Μαραγκοδράκο από τη Γαλιά.
Είχε κατέβει με τον γάιδαρο του στις Μοίρες, για να αγοράσει αλάτι.
Το αλάτι τότε ήταν άλεστο, δηλαδή σε σβόλους, και το αγόραζαν συνήθως σε ποσότητα των δέκα ή είκοσι κιλών, και το έβαζαν στα σακούλια η στα τσουβαλάκια.
Ο Δράκος, επειδή δεν είχε σχοινί στο σωμάρι, καβαλίκεψε τον γάιδαρο του, αλλά το σακούλι με το αλάτι το είχε στην πλάτη του, και προχωρούσανε για το χωριό!
Τον έπιασε όμως στο δρόμο ο χωροφύλακας, και σαν τον είδε να καβαλάει το γαϊδούρι του, χονδρός άνθρωπος, τον έστειλε επιτόπου στον αγρονόμο!
Ο αγρονόμος των Μοιρών, διέταξε αυτόφωρο γιατί τη παράβαση τη θεώρησε μεγάλη, και έτσι τον πάνε στον δικαστή!
-Δέκα μέρες φυλάκιση! Του λέει ο δικαστής!
-Μα κύριε πρόεδρε, δεν εσήκωνε ο γάιδαρος το αλάτι, εγώ το σήκωνα το αλάτι στη πλάτη μου, γιατί δεν είχα σχοινί!
-Έτσι λες? Και μετά ο γάιδαρος εσήκωνε και εσένα και το αλάτι που είχες στη πλάτη σου μαζί! Του απαντά ο πρόεδρος. Δέκα μέρες φυλακή!
-Ε, μα δε το κάτεχα δα κύριε πρόεδρε, πως κι ο γάιδαρος μου έχει και σόι και επαέ μέσα και τον υποστηρίζουνε!
(Από μαρτυρία κ. Μύρωνα Μαραγκάκη)
Κείμενο – επεξεργασία: Γεώργιος Χουστουλάκης