Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και τα έθιμα ποικίλουν ανά την Ελλάδα. Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.
Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Γενικότερα, η σημερινή μέρα λαμβάνει χαρούμενο χαρακτήρα, καθώς η έγερση του Λαζάρου προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού.
Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου.
Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες, όπως θέλει η παράδοση να τις φωνάζουν, ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Το Μαλεβίζι με την σειρά του τιμά και εκείνο το Σάββατο του Λαζάρου.
Παράδοση χρόνων αποτελεί στον Κρουσώνα το έθιμο με τις Λαζαρίνες.
Πιο συγκεκριμένα κορίτσια του Κρουσώνα, κυρίως σχολικής ηλικίας, οι λεγόμενες Λαζαρίνες, τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου γυρνώντας του δρόμους του χωριού.
Κάθε χρόνο ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού αναλαμβάνει τη διοργάνωση του εθίμου για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.