Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Έφυγε χθες και ο δεύτερος πρωταγωνιστής, αυτός δηλαδή που κατ' ουσία δημιούργησε την δραματική παράσταση της γυναικοκτονίας στο Πάνορμο, δίνοντας έτσι τέλος στα δώσε πάρε όλων όσων λέγονται.
Έδωσε όμως ένα τέλος αναπάντητο αφήνοντας να αιωρούνται πολλά ερωτηματικά για τους λόγους που οδήγησαν σ' αυτήν την αιματοβαμμένη τραγωδία που κόστισε τη ζωή όχι μόνο των πρωταγωνιστών της αλλά και όλων όσων έμειναν πίσω τους- γονείς, αδέλφια, συζύγους, και παιδιά πάνω απ' όλα- να ψάχνουν να βρουν το γιατί…
Γιατί, γιατί, γιατί… πολλά ειπώθηκαν και πολλά ακόμα θα ειπωθούν, με κυρίαρχο βέβαια το ερωτικό σενάριο:
Μια σχέση θυελλώδης, μια σχέση που διαρκούσε χρόνια και κάποια στιγμή, ο ένας από τους δυο βαρέθηκε κι αποφάσισε να δώσει τέλος-το ποιος το ξέρουν μονάχα αυτοί- ο άλλος δεν άντεξε -το ποιος πάλι το ξέρουν μονάχα αυτοί- και… πολύ θέλει το μυαλό να κουνηθεί; Ήρθαν τα γνωστά αποτελέσματα με την αυλαία να ρίχνει χθες ο θάνατος του ανώνυμου δράστη…. γιατί εδώ, σε αντίθεση με την γυναίκα, το πρόσωπο του άντρα κρατήθηκε μυστικό επομένως έχουμε έναν ανώνυμο δράστη αφού το όνομα του δεν δημοσιοποιήθηκε… άδικο εντελώς διότι με τα όσα λέγονται και τα όσα ακούγονται ο καθένας αυτόματα φέρνει στο μυαλό του μονάχα το πρόσωπο της γυναίκας… διασύρεται δηλαδή μονάχα η γυναίκα…
Τέλος πάντων αυτό είναι ένα άλλο θέμα, ας προχωρήσουμε τώρα μπας και με τα δεδομένα που έχουμε βρούμε κάποια άκρη, τι έφταιξε δηλαδή κι έχουμε σήμερα νεκρούς δυο νέους ανθρώπους και παράπλευρες απώλειες ένα σωρό άλλους.
Να πούμε ότι έφταιξε ο έρωτας; Ήταν με δυο λόγια ένας έρωτας φονιάς σαν και τόσους και τόσους που έχουν υπάρξει στο παρελθόν;-βλέπε Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Μιμίκος και Μαίρη κι ένα σωρό άλλοι-
Με ένα πιο σύνθετο συλλογισμό όμως μπορούμε άνετα να καταρρίψουμε αυτή την πιθανότητα αφού το πρόσωπο του δράστη μπορεί να μην το γνωρίσαμε, γνωρίσαμε όμως το παρελθόν του που δεν ήταν παρελθόν αθώου αρνιού.
Μια απόπειρα δολοφονίας και ένας θάνατος απο εγκατάλειψη βαραίνανε το ιστορικό του-αυτά τουλάχιστον ξέρω εγώ- και ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο δεν τιμωρήθηκε ποτε… ούτε για το ένα ούτε για το άλλο δεν μπήκε έστω και μία μέρα φυλακή. Γιατί άραγε; Ποιο πολιτικό μέσον ήταν αυτό που άφηνε ανέγγιχτο ένα δολοφόνο να κυκλοφορεί μέχρι που έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει και τον ίδιο τον εαυτό του;
Κι αυτό όμως το πήρε μαζί του επτασφράγιστο μυστικό στον τάφο του και ποιος τον κάλυψε δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η ουσία όμως είναι πως αν είχε τιμωρηθεί κάποτε σήμερα και η άμοιρη Σταυρούλα θα ζούσε μα και ο ίδιος, και δεν αποκλείεται μάλιστα να ζούσε και συνετισμένος.
Δεν τιμωρήθηκε όμως άρα δεν συνετίστηκε… άρα στην περίπτωση του δεν έχουμε έναν έρωτα φονιά, αλλά ένα κράτος δολοφόνο που διαφυλάττει τους κάθε λογής εγκληματίες για ένα ψήφο; Δεν είναι λοιπόν υπεύθυνο το κράτος, δεν έχουμε ένα κράτος δολοφόνο;
Οπότε τι; Να πω ότι ο νεκρός δεδικαίωται;
Οοοοχι, δεν θα το πω…