Η Άννα Στρισκόβα βρέθηκε ως βρέφος στα χέρια του διαβόητου Δρ. Μένγκελε στο στρατόπεδο κολαστήριο και γλίτωσε ως εκ θαύματος – Σήμερα αρνείται να εγκαταλείψει την πόλη που βάλλεται από τα ρωσικά στρατεύματα και διαμηνύει «θα νικήσουμε!»
Έζησε ως βρέφος τη φρίκη του πολέμου, όταν βρέθηκε στα χέρια του διαβόητου Γερμανού γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε, στο στρατόπεδο- κολαστήριο του Άουσβιτς Μπίρκεναου και αφού κατάφερε να γλιτώσει ως εκ θαύματος από τα διαβολικά πειράματα του «αγγέλου του θανάτου», σήμερα δηλώνει με θάρρος από το διαμέρισμά της στο πολιορκημένο Κίεβο, ότι αφού κατάφερε να επιβιώσει από τον Αδόλφο Χίτλερ, θα επιβιώσει και από τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
«Έχω πάρα πολλές επαφές και θα μπορούσα να της εξασφαλίσω από την πρώτη στιγμή -πολύ προτού τα πράγματα πάρουν την τροπή που έχουν πάρει- τη διαφυγή της, να τη φέρω στα πολωνικά σύνορα. Αυτή, ωστόσο, αρνείται πεισματικά. Τόσο η ίδια όσο και η κόρη της που μένει μαζί της και τη φροντίζει. Νομίζω πως είναι ένα μείγμα πατριωτισμού και φόβου αυτό που νιώθει και καθώς έχει μάθει να κοιτάει κατάματα τους φόβους της, επέλεξε να μείνει εκεί. Μού λέει συνέχεια: Λουίτζι, θα νικήσουμε. Δεν έχω τίποτα να χάσω», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γερμανός φωτογράφος.
«Τον φόβο τον κοιτάς κατάματα»
«Η Άννα είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Μού δίδαξε πολλά σε σχέση με τον φόβο. Μού είπε, Λουίτζι, αν φοβάσαι κάτι δεν πρέπει να φεύγεις μακριά, αλλά να προχωράς κατά πάνω του. Μού είπε ότι φοβόταν τόσο πολύ τους γιατρούς ύστερα από την τραυματική εμπειρία που έζησε ως παιδί και ο μόνος τρόπος που βρήκε για να ξορκίσει τους φόβους της και να αντιμετωπίσει τους εφιάλτες της ήταν να γίνει και η ίδια γιατρός», σημειώνει ο Γερμανός φωτογράφος, εξηγώντας πως ήταν το τραύμα στην ψυχή της εκείνο που μεγαλώνοντας, προσπάθησε να βρει τρόπους για να το επουλώσει.
«Είναι τόσο ήρεμη και ταυτόχρονα τόσο δυνατή. Κάθε μέρα επικοινωνώ μαζί της μέσω μηνυμάτων και προσπαθώ να τη μεταπείσω, κι αυτή με ευχαριστεί που νοιάζομαι, αλλά επιμένει να μένει στην πατρίδα της. Μού λέει συνέχεια πως αυτή η επικοινωνία είναι η καλύτερη στήριξη για την ίδια και την κόρη της κι όταν εγώ της λέω “έρχονται οι Ρώσοι”, μού απαντά ήρεμα: “το ξέρω, μην ανησυχείς”. Είναι τόσο θαρραλέα κι εγώ τόσο αδύναμος απέναντι σ’ αυτό το μεγαλείο ψυχής που επιδεικνύει…», λέει ο Λ. Τοσκάνο, με έκδηλη τη συγκίνηση στη φωνή.
Η τελευταία φορά που βρέθηκαν διά ζώσης ήταν πριν από μερικούς μήνες, όταν ο Γερμανός φωτογράφος είχε ταξιδέψει στην Ουκρανία για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει. «Δεν είμαι πολύ θρησκευόμενος αλλά κάθε βράδυ προσεύχομαι γι’ αυτή και την κόρη της, να είναι ασφαλείς», λέει ο Γερμανός φωτογράφος που δεν κρύβει τη θλίψη του αλλά και την αγωνία του για όλα όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία. «Όταν βλέπεις τις εικόνες στην τηλεόραση, είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα», τονίζει.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ