Οταν ο άνθρωπος που φεύγει κατέχει στην καρδιά μας σημαντική θέση σημασία δεν έχει η ηλικία του… πόσο μάλλον όταν το πέρασμα του ανθρώπου αυτού άφησε βαριά αποτυπώματα πάνω στη γη…
Όλα αυτά λοιπόν τα μεγάλα, ανθρώπινα και αρχέγοντα συναισθήματα, την άρνηση να δεχτεί ο άνθρωπος το μυστήριο του θανάτου, δείχνει και ο άκρως συγκινητικός αποχαιρετισμός της Βιβλιοθηκονόμου αι συμβούλου του Δημάρχου Μαλεβιζίου Νίκης Μπελαδάκης στον παππού της που έφυγε για τα μεγάλο ταξίδι:
Δεν ξέρω τι αντίο να σου πω να σου ταιριάζει.
Δεν ξέρω πως να διαχειρίστώ τον αποχωρισμό σου.
Εχθές στο τηλέφωνο βιαζόμουν πολύ, για λάθος πράγματα και δεν άκουσα παραπάνω τη φωνή σου.
Συγγνώμη παππού.
Δεν ξέρω αν θα έχω την τύχη να γνωρίσω ποτέ ξανά κάποιον τόσο γνήσια "ρομαντικό" , σεμνό, τίμιο, τρυφερό, ΚΥΡΙΟ, καλόκαρδο ΜΠΕΛΑ!
Δεν ξέρω ποιος θα μου πει ξανά αυτες τις χιλιάδες μαντινάδες που έχω γεμίσει "τετράδια αγάπης σου"…
Κι αυτή τη λύρα ρε παππού είπες θα την κρατάς και θα αντέξεις για το χατήρι μου, θα βάλεις τα δυνατά σου είπες για να είσαι εκεί να παίξεις τον σκοπό της νύφης…
Κι εκείνη την εκπομπή που λέγαμε να κάνουμε παρέα;
Παππού μου σ' ευχαριστώ για όλα όσα μου χάρισες!
Εσύ με έκανες "καλό κοπέλι".
Αύριο θα πούμε αντίο στις 17:00 στο Μουχτάρο σου, εκεί που με μεγάλωσες, εκεί που πέρασα τα ομορφότερα χρόνια, εκεί που φώτισες τον κόσμο μας…
Αντίο παππού μου!